Penerbit SituSeni

Rabu, 02 Juni 2021

GUNEMAN SIMPÉ - Sajak Maman, M.Pd.

Naon nu kedah dikedalkeun
cinta
cimata
atawa dosa doraka

nya asih nu wasa nyieuhkeun mongkléng
hiliwir angin ukur ngendagkeun kararas di pipir imah
salangkungna mah simpé
boa-boa piprésideneun, piustadeun, pigurueun
nu medal tina panglawungan rasa
x

METRO MOSKWA - Puisi Benny Benke

Kau boleh membenci Moskwa kerana puluhan alasan. Mungkin macetnya tak ketulungan. Serta satu dua preman kelas kampungan yang gemar merisak persona kulit berwarna. Juga dingin yang menikam hingga dasar tulang.

Tapi ada berbilang-bilang alasan menemukan keindahan di praja tua ini. 

Masuklah ke dalam tanah terdalam, pakansi ke sistem transportasinya. Tempat Metro Moskwa berada. Seketika itu pula, terperangah kau dibuatnya.

Di sini, maha karya seni menemukan rumahnya. Menyempurna, menabalkan citarasa adi luhung kejayaan seni era Soviet lama.

Bukan semata marmer yang mengilap, patung yang agung, mosaik yang asyik, kaca patri yang setiti, lampu gantung yang kirana, relief dasar yang luar biasa, warna warni yang memanjakan mata, dan detail bahari lainnya.

Bahkan simbol Soviet baheula, dengan palu aritnya, malih rupa memesona. Jauh dari kesan angkernya. Membangun sebuah arsitektur puncak tiada sanding, tiada banding.

Ketuklah pintu Park Pobedy di distrik Dorogomilovo, lalu pilih jalur Arbatsko–Pokrovskaya, maka lekas dan pasti kau akan sampai jantung kota di Moskwa. Melewati puluhan stasiun dengan ornamen super memesona.

Lalu mengacaklah. Seperti para tualang, melunaskan kengawurannya, memilih rute mana saja. Ke manapun, asal tidak berpikir pulang.

Sejumlah kawan berpesan, naik saja jalur Sokolnicheskaya, yang mengada sejak 1935. Kawan lainnya menjaminkan tiada keelokan mengalahkan jalur Koltsevaya. Kompatirot sebelahnya berkata, Komsomolskaya, Krasnye vorota, dan Kropotkinskaya, adalah jalur juara. Saking berestetikanya.

Sampai-sampai kita berkata, ini metro atau museum. Metro atau ballrooms. Metro apa galeri seni rupa. Metro apa istana. Kerana saking mahardikanya.

Membuat kita enggan meninggalkannya. Ingin berlama-lama di rumah Metro Moskwa yang raharja.

KRASNAYA PLOSCHAD - Puisi Benny Benke

Ivan Yang Agung pasti tidak pernah menyangka. Lapangan Merah telah malih rupa sedemikian bercahaya.

Meski pada mulanya serupa daerah kumuh, tempat petani papa dan penjahat teri berumah di sana.

Sebelum akhirnya menyempurna. Dengan kehadiran St. Basil’s Katedral, menyusul kemudian the State Historical Museum dan GUM Department Store di belakangnya.

Memperkaya Istana Kremlin Agung di punggung bukit Borovitsky, mausoleum pemimpin revolusi Vladimir Lenin, terpacak digdaya.

Hingga akhirnya ribuan, mungkin jutaan tentara telah berparade dengan gagah dan megah di pelataran dan halaman Krasnaya Ploschad.

Seperti hendak mengabarkan kepada dunia; Kami terlalu perkasa untuk dirubuhkan sebagai negara.

Meski bayarannya, tak terkira. Di masa Ivan the Terrible dan Peter Agung, saja tak berbilang kepala lepas dari badannya. Jika Anda coba-coba memunggungi tahta.

Kini, kami tak lebih dari tempat pakansi yang penuh rona. Loka muda mudi bersua, bercengkrama tentang segala.

Asal jangan berpikir tentang politik dan negara. Kau akan baik-baik saja.


Diambil dari bakal antologi MENGHENINGKAN PUISI

INDONESIA RAYA DI TSARSKOYE SELO - Puisi Benny Benke


Romo Mudji termangu. Ngungun dan haru, saat Indonesia Raya kumandang di negeri tandang.

Di pelataran depan Tsarskoye Selo, sepelemparan waktu dari St. Petersburg, Romo trenyuh hatinya.

"Tak pernah aku seterharu ini, menyimak Indonesia Raya!"

Jarak memang mampu melempar melankoli manusia pada kampung halaman, yang selama ini jarang kita sadari.

Demikianlah Romo Mudji di Desa Para Tsar, desa para petinggi negeri dan bangsawan semasa kekaisaran Rusia berjaya, merehatkan penatnya. Tetirah menyerah pada suasana desa.

Di Tsarskoye Selo, Romo Mudji layaknya para nomenklatur, elite Soviet pada sebuah masa, berpasrah pada Indonesia Raya.

Yang dikumandangkan lima musisi tua dari negeri jauh, dengan sejumlah alat tiupnya.

Puisi ini diambil dari bakal antologi 
MENGHENINGKAN PUISI 
Puisi lainnya dapat disimak di situseni.my.id

HUJAN JEUNG CIMATA - Sajak Maman M.Pd.

Antara hujan jeug cimata
Mana nu langkung rembes nyéboran ati?
Rindat anjeun horéng langkung seukeut
Batan méméncos pedang

Kuring léah basa anjeun kedal ucap
“ulah dianggo guligah manah nya
Abdi tos aya nu gaduh”

Antara imut jeung hihideung panon
Mana nu wasa ngeundag-ngeundag angen?
Haté kuring lir dirérab basa anjeun
Ngaléng itu

Antara bumi jeung langit
Saha nu langkung sabar nandangan rasa
Kuring tamaha
Horéng jodo leres urusan gusti


Sajak kahiji tina 99 sajak, nu baris enggal medah dina antologi HAREWOS LENGKOB

Selasa, 01 Juni 2021

KABELEJOG ASIH - Bagéan 11

Yasana Queen Erni

11

Pa Irfan anteng ngoérhan sumsum ku séndok. Am... Am, dihuapkeun. Tungtungna kuring pipilueun jadi kana balung. Niat sangu meunang mesen mah, rék dibungkus wé. Bener tukang dagang téh, bisaan. Balung gurih, tapi teu matak leneng. Pa Irfan ngésang. Sumanget pisan daharna.  Kuring tadina rék ngasongkeun tissue, tapi bolay. Kahiji, sieun pajar so sweet’. Kadua, sieun aya nu moto. Jadi inget kalakuan tadi, basa kuring mutrat-motret batur, der kéh jadi fitnah. Katiluna mah, bisi pimatakkeun. Pangpangna mah, lain salaki sorangan.

Keur anteng nyaliksik balung, na bet ras ka Néng Sari. Asa sieun ujug-ujug datang ka dieu. Kacipta olohokna meureun, nempo kuring sameja jeung salakina, atawa aya batur, anu teu ngahaja melong kuring keur paduduaan. Atawa bisa waè, Si Papah balik deui, terus malikeun kaayaan. Beu!

Bangunna Pa Irfan maca géstur kuring nu teu puguh.

"Ibu badé sareng atuh uihna, sareng abdi?"  manéhna muka obrolan.

Kuring nolak, alesan mawa motor. Teu disangka-sangka, teuing meumpeung panggih, teuing kumaha, ana derekdek tèh Pa Irfan curhat. Kuring ukur bisa ngadengekeun, bari sakali-sakali ngelapan biwir ku tissue.

Pa Irfan teu heureuy, katempo panonna aya caian. Bangun matak sedih nu ditahan. Nyari-takeun kalakuan pamajikannana, nu begèr deui. Ku aralna téh, lain anu mimiti. Rék disèrahkeun, lain matak pihadèeun cenah, sok komo geus boga budak nu geus SMA. Embung.

Kuring gé, teuing kabawa ku suasana, teuing pèdah Pa Irfan curhat, sarua, ngaderek-dek curhat kalakuan Si Papah. Padahal geus ditahan-tahan, sangkan masalah teu betus ka batur. Teuing asa aya batur, sugan.

Pa Irfan olohok. Sigana teu nyangkaeun, kahirupan kuring sarua kusutna. Kuring oomatan, sangkan Pa Irfan bisa neundeun rusiah. Manéhna ngayakinkeun, yén manéhna bakal bisa ngajaga rusiah duaan.

Saenggeus bérés ngobrol, jeung ménta dipangmungkuskeun sangu nu teu kungsi ditoél, kuring amitan rék tiheula. Pesenan dipangmayar-keun ku Pa Irfan. Rada ngemplong ogé geuning, ari geus ngabudalkeun sakabèh kateungeunah haté mah.

Sapanjang jalan, kuring sumanget, rék ngabongkar kalakuan Si Sofia ka Si Papah. Komo bari jeung aya bukti di leungeun mah. Asa piraku manèhna teu sadar. Haté ngemplong. Aya hasilna ogé panalungtikan dadakan téh. Jalanan anu biasa macét, asa méréan, ngaremplong.

Motor lumpat gancang tur mulus nepi ka imah. Mobil Si Papah geus nyampak. Rada deg-degan ogé, sabenerna mah.

Pas muka panto, kasampak si Papah keur nyepengan hénpon. Bangunna keur kontékan. Kuring tenang asup, bari uluk salam. Si Papah ukur ngarérét saeutik, bari nuluykeun konsén kana hénpon. Niatna rék solat heula, satadina mah. Tapi teuing kumaha mimitina, kuring bet ujug-ujug pok ka Si Papah, ngeunaan Si Sofia. Si Papah teu tarima. Boraah jadi sadar.

Saméméh kuring nempokeun foto-foto keur barang bukti, Si Papah kaburu ngabelecir ka loténg mantèn. Kuring teu bisa kukumaha, ngan ceurik jeung ceurik tungtungna mah.  Rék bébéja ka kolot, ah, lain picaritaeun. Lain kadua jadi pialuseun, malah bisa jadi kolot gering pipikiran. Urang-urang kènèh anu ripuh tungtungna mah.

Geus wé ayeuna mah, cekelan rusiah, masing geus bocor ka Pa Irfan gé. Tapi rarasaan mah, manéhna bakal bisa ngajaga rusiah. Komo manéhna gé pan aya rusiah di kuring, moal mungkin macem-macem. Barina gé, jarang aya lalaki nu biwirna émbér bocor.

Batan ngungudag salaki anu dayus, tung-tungna kuring cicing di handap. Kuring iseng muka pesbuk dina hénpon. Sugan aya aktivitas si Papah. Ngahaja si Papah dijadikeun "teman dekat" dina pesbuk kuring, meh kabéh aktivitas manéhna kakontrol, lantaran sakabéh kagiatan nu dilakukeun ku Si Papah, bakal aya notifikasina kana pesbuk kuring.

Klik.

Bérébét notifikasi aktivitas si Papah kata-rima. Euweuh nu anéh. lolobana ditag ku batur. Lalaunan layar hénpon di scroll, ...bener can aya anu anèh. Tapi... ké... ké... kuring rada panasaran, tina sakabéh notifikasi, aya hiji nu nyengceling. Si Papah méré komén ka na foto awéwé. Bener wé, pas di-klik, éta Si Sofia tea, awéwé anu tadi.

Geulis pisan dina foto mah. Teuing maké kaméra 360, teuing cahayana anu pas. Kuring panasaran, ngaklik koméntar nu ngan ukur 7 urang. Si Papah ngomén pangheulana. Ukur dua huruf. SF. Kuring langsung ngahartikeun yen SF teh, Sofia Foréver téa. Gancang kuring ngacak-ngacak dinding pesbuk si Sofia Foréver. Pang-pangna mah, tempat gawéna, atawa alamat imahna.

Geus ampir kabéh discroll, tapi euweuh hasilna. Terus kuring balik deui, poho teu lang-sung muka profilna.

Kapanggih ogé tungtungna mah. Manèh-na gawé di pabrik bulu mata, jadi supervisor. Lumayan, rada jauh ogé mun dijugjug ku motor. Bisa sajam leuwih. Kuring ngasupkeun nomèr hènpon nu aya dina profil. Teuing masih aktif, teuing geus lapur. Maklum pesbuk mah bisa waé nomer nu heubeul. Ieu mah itung-itung baba-lèdogan wé... Mun masih kénéh aktif, nya sukur, mun geus teu aktif gé, nya wilujeng.

Iseng, kuring ngirim WA ka Si Sofia. Foto diganti heula ku gambar nu umum. Kuring makè gambar kembang anggrek, ngarah universal.

Kuring teu loba api-api, teu loba basa-basi, nga-WA hayang panggih jeung manéhna. Dua mata kahayang na mah. Lila ogé ngadagoan dibalesan téh. Tapi teu kungsi 30 menit, WA kuring disada. Haté ngadégdég.

 

***

FOLLOW ME? - Puisi Willy Fahmy Agiska

Bersama sisifus
dan tokoh fabel si siput
terus saja ia dorong
nama besarnya
ke atas bukit
ke atas karang
ke bintang-bintang*

Sesekali
mendengar podcast angin
atau hal ikhwal mungkin mungkin

Sesekali yang lain lagi
persuasi ke beberapa burung
atau langit biru-biru cangcut
supaya lek en sabret sabret
konten resah plus keluh kesahnya

Beberapa puluh tahun kemudian
yang masih gitu-gitu aja,
masih bersama sisifus
dan tokoh si siput aja,
tiba juga ia akhirnya
bersama nama besar-besarnya
di atas bukit
di atas karang
di bintang-bintang

Lantas digulingkannya segera
namanya yang besar-besar itu
ke tempat semulanya bermula

Cuma mengernyitkan dahi ia
ketika sepetak bumi datar
bersungut-sungut, mungkin kepadanya:

anying... nama siapa inih?
anying... menimpa aing, anying...

Di kejauhan,
memang di kejauhan,
aing-lirik cuma ngakak kecepirit
sambil botol bintang dicekik
plus ngelamunin peredaran uang
atau arsip data diri digital,
yang sebenernya
lagi pada jalan kemana aja sih...

Sebentar. Sekilas instastory:

Euh, anying. Keheula atuh anying
lalayangan aing belum siap diaduin
atuh anying lah

teriak si bocil komplek
sambil mewek-mewek
gulung golongan tali layangannya
siang-siang, di area jalan
yang mengarah langsung
ke akademi tentara...


2020

Senin, 31 Mei 2021

TERSESAT DI KOTA PERT - Bagian 2

Oleh Doddi Ahmad Fauji

Kira-kira 20 menit sebelum mendarat, lambung pesawat disemprot dengan ‘disinfektan spray’, untuk membunuh kemungkinan terbawanya virus atau bakteri dari Jakarta oleh para penumpang. Penyemprotan disinfektan ini merupakan peraturan pemerintah Australia yang dijalankan dengan ketat dan disiplin.

Terutama untuk pesawat yang datang dari Indonesia, menurut kawan saya yang kelak menerima kedatangan saya di Perth, yaitu Mas Bambang Purwoko, pemerintah Australia tampak seperti sentimen, dan memandang bangsa kita itu penyatakitan. Sementara pesawat dari luar negeri yang akan masuk ke Bandara Soekarno Hatta, tak pernah disemprot dengan cairan apapun.

Singkat cerita, Garuda mendarat di Bandara Udara Internasional Perth, yang dalam website-nya memiliki beberapa sebutan: IATA: PER, ICAO: YPPH). Semua penumpang dari luar negeri, di bandara udara negara manapun, harus masuk ke antrian pemeriksaan visa dan passport, demikian pun kami.

Namun sial, English conversation aku dan Yoyo bisa dikatakan sangat buruk, sehingga ketika diwawancara di desk pemeriksaan passport, aku dan Yoyo tak mengerti pertanyaan mereka, dan tak bisa menjawab. Sungguh malu keudikan kami kala itu. Sekarang sih insya Allah, rada bisa berkomunikasi dalam bahasa Inggris untuk kelas beginner dan dengan jurus nekat. Akhirnya kami diarahkan untuk memasuki ruangan khusus, guna pemeriksaan passport dan administrasi.

Seseorang mengantarkan kami ke ruangan wawancara itu. Tak lama berselang, masuk ke ruangan itu seorang petugas bandara berseragam putih hitam ke atas dan bawahannya, seperti seragam yang digunakan pilot. Kami ditanya ini dan itu dengan bahasa Indonesia yang terbata-bata.

Inti dari sederet pertanyaan itu adalah, apa tujuan ke Australia? Apa di Australia ada saudara atau teman? Membawa apa saja kami. Dan, ini yang paling menyesakkan, membawa uang berapa dolar?
Aku menunjukkan uang 100 USD, dan beberapa lembar puluhan dolar USD. Kami berdua, tidak datang untuk berdagang dan juga mencari kerja. Kami hanya ikut mampir di Perth, selanjutnya akan bertolak dengan kereta api ke Canbera, dan selanjutnya menuju kota Wolongong, untuk ikut Festival Teater Kampus di Wolongong University. Kutunjukkan surat undangan festival dari panitia, juga surat rekomendasi dari pimpinan kampus kami, IKIP Bandung (Sekarang UPI), tentang kepesertaan kami.
Kami terpahami bukan gembel, bukan pencari kerja, dan bukan untuk hura-hura. Lega, wawancara lulus. Kami tidak akan dideportasi.

Lalu kami disuruh masuk ke ruangan lain. Nah ini benar-benar mengagetkan dan di luar dugaan. Muncul seekor anjing yang besar bersama pawangnya, tentu dikasih ikatan rante. Saking besarnya anjing itu, saat ia tengadah, kepalanya hampir menyentuh kepalaku. Semula kupikir ia anak kuda. Aku ketakutan dan cemas.
“Ini apa?”

Anjing itu membaui kami, lalu menggongong tak henti, dan petugas segera memeriksa jaketku. Astagfirullah. Petugas mengeluarkan saset obat kusimpan di jaketku.

“Itu antimo. Obat untuk yang tidak bisa tidur,” jawabku, kepada petugas yang tadi mewawanacarai kami.

Aku terserang insomnia, mungkin karena terlalu banyak keinginan, dan terus bergentayangan di kepala. Betapa sulit untuk tidur. Nah, salah satu manfaat antimo, selain sebagai obat mabok, juga bisa jadi obat tidur bila ditenggak langsung dua tablet. Karena sulit tidur saat menghadapi persiapan ikut Festival Teater Kampus itu, aku sering menenggak antimo, hingga kebawa ke Australia.

Obat itu diambil, lalu anjing membaui kami lagi. Kali ini tidak menggogong, malah anjing itu berlalu dengan tetap lehernya dirante. Sang pawang mengikutinya.

Setelah lolos dari pemeriksaan anjing, kami pun dipersilahkan keluar dari front desc imigrasi. Ransel dan kardus yang kami bawa, sudah ada di pinggir, diambilkan oleh petugas, di antrian untuk membawa barang bagasi. Petugas memeriksa tiket kami, dan ia bilang “Ok,”, yang artinya kami boleh membawa ransel dan kardus yang isinya booklet pertunjukan teater yang akan dibagikan kepada penonton, dalam festival teater di Wolongong University itu.

Ruangan di tempat mengambil barang bagasi sudah sepi, karena memang kamilah penumpang yang terakhir berada di ruangan itu, dan hanya ada satu petugas di sana. Kami telat sampai ke sana, jelas karena harus menjalani peristiwa wawancara semi introgasi itu. Moral dari lamanya proses izin keluar itu, mendatangkan motivasi untukku belajar bahasa Inggris percakapan.

Dalam pendidikan di Indonesia, setelah sekarang saya renungkan, ada yang keliru. Siswa belajar langsung tulis baca, yang merupakan keterampilan ketiga dan keempat, setelah pelajaran menyimak dan berbicara. Ini sebenarnya ganjil, sebab saat manusia berkomunikasi, cenderung lebih banyak menggunakan bahasa lisan, dan bukan bahasa tulisan.

Semestinya pelajaran bahasa asing, temasuk Arab dan Inggris, itu dimulai dari pelajaran menyimak atau mendengarkan, kalau bisa, mendengarkan kosakata langsung dari native speaker. Setelah mendengar dengan baik, barulah kita belajar bicara. Pelajaran tulis baca bahasa asing bukan tidak penting, tapi nanti saja kalau sudah bisa ngomong bahasa asing dengan benar. Tapi kita bisa memahaminya, kampus-kampus tak akan mau mengeluarkan dana untuk mendatangkan native speaker.

Para dosen bahasa Inggris pun, sebenarnya belum tentu bisa bicara bahasa Inggris dengan fasih. Mereka hanya paham grammer. Beruntunglah sekarang ini kita memasuki era transparansi informasi, dan era sosmed yang melintas batas. Pelajaran listening bisa dilakukan lewat youtube.

Jika Anda ingin belajar bahasa asing, misalnya bahasa Arab, menurut saya, daripada menghabiskan dana, waktu, dan tenaga, mendingan menjadi TKI ke Arab, setelah tiga tahun bekerja di sana, Anda akan bisa bahasa Arab percakapan. (Bersambung).

Sumber Foto: Suara.com




KABELEJOG ASIH - Bagéan 10

Yasana Queen Erni

10

 

Haté bohak. Karasa asa diturihan ku cucuk, pas ningali Si Papah seuseurian bagja jeung Si Sofia Foréver, ocon paduduaan. Bagja temenan Si Papah. Kahayang mah ieu panon bisa peureum, embung nyakséni. Tapi kuring teu mampu. Cucuk nu nanceb na dada, karasa pisan nyanyautannana, ningali eta Si Papah kajaring ku asih.

Eumh, lain kuring geuningan anu dipika-cinta téh, nu dipikanyaah, padahal lalayaran tèh geus sakitu lilana. Kuring ampir putus harepan. Sanajan haté peurih, kuring nguat-nguatkeun manèh, sangkan lancar misi nalungtik Si Papah. Ari ngan saukur motoan mah, kuat hatè tèh. Tapi mun bari kudu ngarekam ku vidéo, asa digerihan ieu haté. Terus terang, kuring teu sanggup.

Aya kana 25 menitna, nyakséni Si Papah téh. Batrè na hénpon geus ngedat héjo. Tinggal 15 persén deui. Kudu dicukup-cukupkeun, jang dokumèntasi. Haté mah geus teu kuat hayang curhat ka si Dédéh, tapi dipikir-pikir, asa éra ogé, ngabolékérkeun kagoréngan salaki sorangan. Bari can puguh si Dédéh daèkeun ngadangukeun curhatan kuring. Da kaalaman ku kuring gé, kadang horéam ngadéngékeun curhatan batur téh. Komo anu ngajak curhatna jelema ègois. Ari manéhna hayang didéngékeun, ari lagu urang ngadongéng, papaharé. Sok sedil.

Panalungtikan balik deui ka lebah juru. Si Papah cengkat. Tapi Si Sofia Foréver henteu. Bangunna, maranéhna rék papisah. Tapi kaciri Si Papah wungkul nu nangtung tèh. Tuluy ngaléos saenggeus tonggong leungeun si Papah dicium. Kuring ngatur diri, rék nempo ka mana si Papah jig na, jeung ka mana tuluyan Si Sofia. Bisi wé, Si Papah balik deui. Tapi ningali saréatna geus disun tangan mah, asa piraku rék balik deui.

Lebah jandèla réstoran, katingali mobil Si Papah ngarayap ka luar. Tapi Si Sofia Foréver teu ingkah. Sasakali manéhna nyedot jus nu tinggal satengah gelas. Sasakali ningalian jam, ngocèk-ngocék jus. Kitu jeung kitu wé.  Yakin, si Papah moal balik deui. Haté geus panceg rék ngada-tangan Si Sofia Foréver. Bisi kaburu ngaleungit. Niat mah rék ti haté ka haté wé. Ngomong nu jadi awéwé, kumaha mun kaalaman ku anak incuna.

Karék gè rék jung,  katempo aya lalaki kasép nyampeurkeun ka Si Sofia. Leungeunna ujug-ujug nyekelan pageuh pisan. Si Sofia jiga reuwas. Katempo panonna semu molotot. Tuluy maranéhna katingali paloba-loba omong. Nu lalaki katempo saeutik nahan piambekeun. Beungeut-na sasakali luak-lieuk ka sabudeureun rohangan. Kuring sigep motoan.

Duanana carengkat, kuring nuturkeun. Jarak antara kuring jeung manéhna, teu jauh teuing. Lumayan bisa ngadéngékeun obrolan, masing teu pati jelas gé.

Dina obrolannana mah, lalaki éta téh, salakina. Beu, Gusti, bener-bener kiwari tèh geuning, geus tungtung dunya. Nu geus rarabi, bogoh ka salaki batur, atawa sabalikna, malahan aya kolot, nu bogoh ka budak sorangan.

Bener geus kolot umur dunya téh. Si Sofia Foréver ngomong kasar, yén manéhna teu tarima disebut panyabab rumah tangga rengat. Jeung nyarita, yén Pa Budi mah saukur kaulinan, da teu bogoh. Manéhna dedemi Allohan, ukur bogoh ka salakina.

Deg.

Jajantung asa coplok, alatan ngaran Si Papah dibabawa. Enya, Budi saha deui atuh, ari lain Budi salaki kuring mah, anu eces tadi karék papanggih. Éta si Sofia ku wanian, nyebutkeun ngaran Si Papah ukur kaulinan. Horéng asih Si Papah téh, teu repok duanana ning. Aya puas, aya cua. Pagalo rasa tungtungna mah.

Salaki Si Sofia Foréver, teu hayang nyaho. Manéhna tiis. Si Sofia keukeuh, yén manéhna hayang nuluy jeung salakina. Kuring olohok, bari bengong. Teu bisa nanaon, ukur nempo hénpon nu batréna tinggal 4 persén deui. Kuring teu nuluykeun panalungtikan. Geus ngarasa cukup keur poé ieu. Nu jelas, masalah geus rada kaharti. Intina mah, Si Papah geus dijadikeun korban cinta. Moal jauh, pasti rék dikerud, da geuningan bogohna mah ka Si Rahman, salakina téa.  Lantaran rieut, kuring asup deui ka réstoran. Ayeuna mah kuring mesen sangu, kumplit jeung jus alpuket. Diuk pindah. Rada jauh ti nu tadi.

"Bu... Sareng saha?"

Spontan kuring ngalieuk, ka lebah kénca, ka asalna sora datang. Kuring u a eu eu, ningali Pa Irfan, salaki Néng Sari, nu dompétna katimu ku kuring téa.

"Tiasa ngiring gabung di dieu?" tanyana deui.

Kuring ukur unggeuk. Duh asa ku éra mun kaciri galow.

"Bu Néng Sari ka mana, Pa?" kuring basa-basi.

Pa Irfan teu langsung ngajawab, lantaran aya patugas réstoran. Manéhna mesen baso balung komplit. Hayang seuri aya, jadi kabita aya. Pagalo kahayang. Asa rada anéh, aya lalaki resep baso. Biasana lalaki mah jarang nu resep baso.

"Tos nyobian acan, Bu... Ngabaso balung di dieu...?" manéhna malah nanya balik.

Kuring teu ngarti, éta patanyaan sangkan kuring teu nanya Néng Sari, atawa boga maksud lain.

"Acan, Pa. Bapa mah, pasti sering sareng Bu Néng..." tembal kuring ngalempengkeun deui obrolan. Sina ngajurus kana pamajikannana.

Manèhna imut. Manis pisan.

"Ah, si ibu mah, naon wé... Da biasa istri mah sok resep barang ganyem ning," tembal Pa Irfan.

Kuring teu pati tatanya. Keur mah haté pajurawut, katuturug can dahar. leuleus nu aya. Tapi pas palayan datang mawa pesenan mah, panon jadi rada ngaburinyay. Komo pas ningali pesenan Pa Irfan mah. Baso balung. Pikabitaeun pisan. Balungna dina kastrol. Duh, éta sumsum narolol, lubér dina tulang. Gurih. Kuring neureuy ciduh. Hayang sangu, tapi kabita ku baso balung.

Pa Irfan bangun surti. Geuwat manéhna nyurungkeun kastrol eusi baso balung, jeung mangkok ka tengah méja. Terus cengkat, muru méja kasir. Singhoréng ménta mangkok kosong hiji deui. Gék diuk. Tuluy nyokot pangcapit balung, gep balung dicokot, terus diteundeun na mangkok kosong. Keduk-keduk kuah baso teh disiukkan. Song mangkok eusi baso balung jeung séndok, disodorkeun ka kuring.

Kuring olohok. Saumur nyunyuhun hélm, can pernah Si Papah merlakukeun kuring modél kitu.

 

***

KABELEJOG ASIH - Bagéan 9

Yasana Queen Erni

9

Bérés mandi jeung abdas, kuring teu langsung nepungan si Papah, tapi nerus-keun niat, rek salat heula. Teu bisa ngabibisani, pipikiran jeung cepil, rancung ku sora Si Papah jeung Nèng Sari, nu keur ngobrol. Rumasa teu husu, geus rèngsè salat, tuluy sababaraha kali istighfar. Jung nantung, léos ka dapur, rék mangnyieunkeun cikopi. Kopi Liong Bulan karesep Si Papah. Mun nyieun cikopi téh, Si Papah mah, caina kudu anu ngagogolak pisan. Ditubrukkeun kana kopi jeung gula, maké takaran anu pas, pasti hasilna nyugemakeun. Kentel jeung seungit, nepi ka ngabudah leutik.

Cikopi diasongkeun ka Si Papah. Gep tonggong leungeun Si Papah dicokot, tuluy dicium. Si Papah mani tiis. Néng Sari teu pati merhatikeun. Tapi bangunna, manéhna teu betah ogé ngalila-lila cicing di imah kuring. Teu kungsi lila, tuluy amitan. Tinggal kuring jeung Si Papah. Karaku.

"Pah... Naha telepon teu diangkat?" kuring ngahaja ngamimitian nanya.

Baé disebut teu boga kaéra gé.

"Lah, sok képo... Aya urusan," kitu cenah nyaritana.

Léos manehna ka kamer, bari ngalung-keun jékét loreng héjo tentara, ka luhureun korsi.

Kuring ukur ngarénghap. Geuwat jékét dicokot. Maksud téh rék bari nyeuseuh baju. Gep karanjang anu gigireun lawang panto kamer, nu eusina seuseuhan wungkul, dicokot. Léos ka WC. Ari kitu téa mah, aya mesin cuci téh, lumayan kabantu pisan. Teu capé-capé teuing. Kuring mimiti ngawilah-wilah jenis bahan, jeung warna, supaya teu kapupulan. Sok ijid ning, mun nyeuseuhan bari loba baju nu kapupulan téh.

Nepi ka jékét urut si Papah maké, kuring saperti biasa ngodokan sakuna. Bisi aya duit anu tinggaleun, atawa pulpén, atawa roko, naon baé... Pangpangna mah, bisi duit kaseuseuh. Gep téh, leungeun karasa nyabak keretas. Susuganan wé duit gedé. Lumayan jang résiko dapur. Maklum awéwé mah, sok kudu rajin beberesih. Apanan geus jadi carita, da salaki mah, sok boga duit, boga lalakonna.

Tapi keretas nu ieu mah, béda kandelna. Lain, lain duit. Kuring rusuh ngadudut. Bener wè, lain duit. Tapi keretas beureum leutik, modél kupon. Teu ringsek, tapi teu rapih ogé. Geus ngalipet. Pas dibuka... Gustiiiii, geuningan karcis bioskop urut lalajo tadi peuting. Pantesan atuh teu diangkat telepon ti kuring, da meureun keur sosonoan jeung Si Sofia Foréver. Meureun lamun diangkat, bakal kadéngé sora soun-systemna.

Tapi, angger wé, dasar kudu kapanggih, nya kapanggih sok sanajan disumput-sumput gé. Kuring ambek, getih asa langsung nyebrot kana sirah. Lumayan jangar.

Cipanon teu bisa ditahan. Jebol.

Kuring nempo deui kana karcis. Tétéla peuting tadi. Karcis bioskop dua siki, ngalipet. Lalajo di 21 BIP. Beuuuu, jeung jauh bobogohan-nana gé. Mani teu tanggung. Awak ngadégdég. Cucian geuwat diasup-asupkeun kana mesin cuci. Geus ngatur mesin cuci mah, kuring leumpang bari leuleus pisan. Tuur karasa lungse, euweuh tangan pangawasa. Geuwat kuring moro Si Papah. Tapi édas, si Papah kasampak keur maju-keun deui mobil. Kuring geumpeur. Niat rék nuturkeun si Papah. Rék nalungtik ka mana jigna.

Naha ari gogoda keur rusuh, helm gé ngadadak hésé kapanggih. Biasana aya na spion motor. Ari ayeuna, jadi euweuh. Kuring panik. kokotéténgan néangan sakadang hélm. Ahirna kapanggih, gigireun paragi neundeun payung.

Bakating ku rusuh, make tiung gé saaya-aya wé. Geus ngoncian imah, motor distarter, belenyeng ngudag mobil Si Papah nu masih katempo kénéh bujurna. Lumayan, masih bisa dituturkeun. Tapi masing haté ambek sagedé gunung gé, kuring mawa motor bari loba istigfar, sieun cilaka pangpangna mah. Geus loba jelema cilaka, alatan ngalamun mawa kandaraan. Intina, teu pokus.

Ngahaja kuring ngajaga jarak jeung mobil Si Papah. Bisa gagal kabéh rencana, mun motor nepi ka kapanggih nuturkeun mobil manéhna. Katempo pisan ti kajauhan, Si Papah keur anteng nelepon. Dasar astahiam, mani terang-terangan ayeuna mah. Luas-léos teu puguh, tara amitan.

Tidiiiiiiddddd.

Kuring nu keur anteng ngalamun, jadi ngorénjag dilaksonan ku mobil Jazz bodas. Supirna awéwé geulis. Beungeutna arogan, bari muka kaca mobil, bari nyeuleuweung.

"Huuuhhh... ari mawa motor sing balég, atuhhhh!!!"

Kuring teu ngalayanan, da rumasa salah. Mun dilayanan gé, bakal leuwih parah, jeung bakal manjang. Jaba moal bisa ngabuntutan Si Papah. Untungna, mobil Si Papah katuturkeun kénéh. Alhamdulillah ari kitu téa mah.

Mobil mengkol ka lebaheun Asia Plaza. Kuring sigep markirkeun motor, di tempat nu bisa gancang nyakseni Si Papah. Geus nempatan posisi nu bisa nempo mah, kuring rada genah nalungtikna. Teu poho, hènpon disakuan.

Bener ogé, teu kungsi lila, katempo Si Papah norojol. Sup ka Rohangan food court anu rada mojok. Kuring teu sirikna ngeteyep nuturkeunnana. Si Papah katempo ningalian jam kana leungeun kéncana. Bangun nu geus jangjian. Beungeut jeung awak kuring, ngahaja dipin-dingan ku keretas menu nu dilaminating.

Selang 15 menit, aya awéwé ménor, nu nyampeurkeun ka Si Papah. Teu mènor teuing kétang, ngan dibandingkeun jeung kuring mah, mènoran kénéh manéhna. Umurna, kurang leuwih sarua, ngan dedegna jangkungan si éta. Keur mah jangkung, katurug-turug, maké sapatu jangkung. Matak béda kacirina. Si Papah bangun sumringah. Si Sofia téa kitu?

Kuring yakin, éta awéwé téh si Sofia téa.

Manehna sun tangan sagala rupa. Kuring anteng nempokeun kalakuan dua jelema, nepi ka ampir poho rék motoan téh. Geuwat hénpon disetel kana kamera.

Saenggeus digedéan zoom-na, rada écés ogè rupa éta awéwé téh. Cekrèk-cekrék, kuring sumanget motoan. Sababaraha adegan, hasil ogè dirékam ku poto. Waktu Si Papah nyepengan pundukna, keur uplek ngobrol, Si Papah mener-keun buuk éta awéwé. Atawa waktu biwir Si Papah diberesihan ku awéwé éta, kuring rikat motoan. Duh, peurih, Jenderal!

 

***