Rabu, 02 Juni 2021
METRO MOSKWA - Puisi Benny Benke
Kau boleh membenci Moskwa kerana puluhan alasan. Mungkin macetnya tak ketulungan. Serta satu dua preman kelas kampungan yang gemar merisak persona kulit berwarna. Juga dingin yang menikam hingga dasar tulang.
Tapi ada berbilang-bilang alasan menemukan keindahan di praja tua ini.
Masuklah ke dalam tanah terdalam, pakansi ke sistem transportasinya. Tempat Metro Moskwa berada. Seketika itu pula, terperangah kau dibuatnya.
Di sini, maha karya seni menemukan rumahnya. Menyempurna, menabalkan citarasa adi luhung kejayaan seni era Soviet lama.
Bukan semata marmer yang mengilap, patung yang agung, mosaik yang asyik, kaca patri yang setiti, lampu gantung yang kirana, relief dasar yang luar biasa, warna warni yang memanjakan mata, dan detail bahari lainnya.
Bahkan simbol Soviet baheula, dengan palu aritnya, malih rupa memesona. Jauh dari kesan angkernya. Membangun sebuah arsitektur puncak tiada sanding, tiada banding.
Ketuklah pintu Park Pobedy di distrik Dorogomilovo, lalu pilih jalur Arbatsko–Pokrovskaya, maka lekas dan pasti kau akan sampai jantung kota di Moskwa. Melewati puluhan stasiun dengan ornamen super memesona.
Lalu mengacaklah. Seperti para tualang, melunaskan kengawurannya, memilih rute mana saja. Ke manapun, asal tidak berpikir pulang.
Sejumlah kawan berpesan, naik saja jalur Sokolnicheskaya, yang mengada sejak 1935. Kawan lainnya menjaminkan tiada keelokan mengalahkan jalur Koltsevaya. Kompatirot sebelahnya berkata, Komsomolskaya, Krasnye vorota, dan Kropotkinskaya, adalah jalur juara. Saking berestetikanya.
Sampai-sampai kita berkata, ini metro atau museum. Metro atau ballrooms. Metro apa galeri seni rupa. Metro apa istana. Kerana saking mahardikanya.
Membuat
kita enggan meninggalkannya. Ingin berlama-lama di rumah Metro Moskwa yang
raharja.
KRASNAYA PLOSCHAD - Puisi Benny Benke
Meski pada mulanya serupa daerah kumuh, tempat petani papa dan penjahat teri berumah di sana.
Sebelum akhirnya menyempurna. Dengan kehadiran St. Basil’s Katedral, menyusul kemudian the State Historical Museum dan GUM Department Store di belakangnya.
Memperkaya Istana Kremlin Agung di punggung bukit Borovitsky, mausoleum pemimpin revolusi Vladimir Lenin, terpacak digdaya.
Hingga akhirnya ribuan, mungkin jutaan tentara telah berparade dengan gagah dan megah di pelataran dan halaman Krasnaya Ploschad.
Seperti hendak mengabarkan kepada dunia; Kami terlalu perkasa untuk dirubuhkan sebagai negara.
Meski bayarannya, tak terkira. Di masa Ivan the Terrible dan Peter Agung, saja tak berbilang kepala lepas dari badannya. Jika Anda coba-coba memunggungi tahta.
Kini, kami tak lebih dari tempat pakansi yang penuh rona. Loka muda mudi bersua, bercengkrama tentang segala.
Asal jangan berpikir tentang politik dan negara. Kau akan baik-baik saja.
Diambil dari bakal antologi MENGHENINGKAN PUISI
INDONESIA RAYA DI TSARSKOYE SELO - Puisi Benny Benke
Romo Mudji termangu. Ngungun dan haru, saat Indonesia Raya kumandang di negeri tandang.
Di pelataran depan Tsarskoye Selo, sepelemparan waktu dari St. Petersburg, Romo trenyuh hatinya.
"Tak pernah aku seterharu ini, menyimak Indonesia Raya!"
Jarak memang mampu melempar melankoli manusia pada kampung halaman, yang selama ini jarang kita sadari.
Demikianlah Romo Mudji di Desa Para Tsar, desa para petinggi negeri dan bangsawan semasa kekaisaran Rusia berjaya, merehatkan penatnya. Tetirah menyerah pada suasana desa.
Di Tsarskoye Selo, Romo Mudji layaknya para nomenklatur, elite Soviet pada sebuah masa, berpasrah pada Indonesia Raya.
Yang
dikumandangkan lima musisi tua dari negeri jauh, dengan sejumlah alat tiupnya.
Puisi ini diambil dari bakal antologi MENGHENINGKAN PUISI
Puisi lainnya dapat disimak di situseni.my.id
HUJAN JEUNG CIMATA - Sajak Maman M.Pd.
Mana nu langkung rembes nyéboran ati?
Rindat anjeun horéng langkung seukeut
Batan méméncos pedang
Kuring léah basa anjeun kedal ucap
“ulah dianggo guligah manah nya
Abdi tos aya nu gaduh”
Antara imut jeung hihideung panon
Mana nu wasa ngeundag-ngeundag angen?
Haté kuring lir dirérab basa anjeun
Ngaléng itu
Antara bumi jeung langit
Saha nu langkung sabar nandangan rasa
Kuring tamaha
Horéng jodo leres urusan gusti
Sajak kahiji tina 99 sajak, nu baris enggal medah dina antologi HAREWOS LENGKOB
Selasa, 01 Juni 2021
KABELEJOG ASIH - Bagéan 11
Pa Irfan anteng ngoérhan sumsum ku séndok. Am... Am, dihuapkeun. Tungtungna kuring pipilueun jadi kana balung. Niat sangu meunang mesen mah, rék dibungkus wé. Bener tukang dagang téh, bisaan. Balung gurih, tapi teu matak leneng. Pa Irfan ngésang. Sumanget pisan daharna. Kuring tadina rék ngasongkeun tissue, tapi bolay. Kahiji, sieun pajar ‘so sweet’. Kadua, sieun aya nu moto. Jadi inget kalakuan tadi, basa kuring mutrat-motret batur, der kéh jadi fitnah. Katiluna mah, bisi pimatakkeun. Pangpangna mah, lain salaki sorangan.
Keur anteng nyaliksik balung, na bet
ras ka Néng Sari. Asa sieun ujug-ujug
datang
ka dieu.
Kacipta olohokna meureun, nempo kuring sameja jeung salakina, atawa aya batur, anu teu ngahaja melong
kuring keur paduduaan. Atawa bisa waè, Si Papah balik deui, terus
malikeun kaayaan. Beu!
Bangunna Pa Irfan maca géstur kuring
nu teu puguh.
"Ibu badé sareng atuh uihna, sareng abdi?" manéhna muka obrolan.
Kuring nolak, alesan mawa motor. Teu
disangka-sangka,
teuing meumpeung panggih, teuing kumaha, ana derekdek tèh Pa Irfan curhat.
Kuring ukur bisa ngadengekeun,
bari sakali-sakali
ngelapan biwir ku tissue.
Pa Irfan teu heureuy, katempo panonna aya
caian. Bangun matak sedih nu ditahan. Nyari-takeun kalakuan pamajikannana, nu begèr deui. Ku aralna
téh, lain anu mimiti. Rék disèrahkeun, lain matak pihadèeun cenah, sok komo
geus boga budak nu geus SMA. Embung.
Kuring gé, teuing kabawa ku suasana, teuing pèdah Pa Irfan curhat, sarua, ngaderek-dek curhat kalakuan Si Papah. Padahal geus
ditahan-tahan, sangkan masalah teu betus ka batur. Teuing asa
aya batur, sugan.
Pa Irfan olohok. Sigana teu nyangkaeun, kahirupan kuring sarua
kusutna. Kuring oomatan,
sangkan Pa Irfan
bisa neundeun rusiah. Manéhna ngayakinkeun,
yén manéhna bakal bisa ngajaga rusiah duaan.
Saenggeus bérés ngobrol, jeung ménta
dipangmungkuskeun sangu nu teu kungsi ditoél, kuring amitan rék tiheula.
Pesenan dipangmayar-keun
ku Pa Irfan. Rada ngemplong ogé
geuning, ari geus ngabudalkeun sakabèh kateungeunah haté mah.
Sapanjang jalan, kuring sumanget, rék
ngabongkar kalakuan Si Sofia
ka Si Papah. Komo bari jeung aya
bukti di leungeun mah. Asa piraku manèhna teu sadar. Haté ngemplong. Aya
hasilna ogé panalungtikan dadakan téh. Jalanan anu biasa macét, asa méréan,
ngaremplong.
Motor lumpat gancang tur mulus nepi ka
imah. Mobil Si Papah
geus nyampak.
Rada deg-degan ogé, sabenerna mah.
Pas muka panto, kasampak si Papah
keur nyepengan hénpon. Bangunna keur kontékan. Kuring tenang asup, bari uluk
salam. Si Papah
ukur ngarérét saeutik,
bari nuluykeun konsén kana hénpon. Niatna rék solat heula, satadina mah. Tapi
teuing kumaha mimitina, kuring bet ujug-ujug
pok ka Si Papah, ngeunaan Si Sofia. Si Papah teu tarima. Boraah
jadi sadar.
Saméméh kuring nempokeun foto-foto keur barang bukti, Si Papah kaburu ngabelecir
ka loténg mantèn. Kuring teu bisa kukumaha, ngan ceurik jeung ceurik tungtungna
mah. Rék bébéja ka kolot, ah, lain
picaritaeun. Lain kadua jadi pialuseun, malah bisa jadi kolot gering pipikiran. Urang-urang kènèh anu ripuh
tungtungna mah.
Geus wé ayeuna mah, cekelan rusiah,
masing geus bocor ka Pa Irfan gé. Tapi
rarasaan mah, manéhna
bakal bisa ngajaga rusiah. Komo manéhna gé pan aya rusiah di kuring, moal
mungkin macem-macem. Barina gé, jarang aya lalaki nu biwirna émbér bocor.
Batan ngungudag salaki anu dayus, tung-tungna kuring cicing di
handap. Kuring iseng
muka pesbuk dina hénpon. Sugan aya aktivitas si Papah. Ngahaja si Papah
dijadikeun "teman dekat" dina
pesbuk kuring, meh kabéh aktivitas manéhna kakontrol, lantaran sakabéh kagiatan nu dilakukeun ku Si Papah, bakal aya notifikasina
kana pesbuk kuring.
Klik.
Bérébét notifikasi aktivitas si Papah
kata-rima.
Euweuh nu anéh. lolobana ditag ku batur. Lalaunan layar hénpon di scroll,
...bener can aya anu anèh. Tapi... ké... ké... kuring rada panasaran, tina sakabéh notifikasi, aya
hiji nu nyengceling. Si
Papah méré komén ka na foto
awéwé. Bener wé, pas di-klik,
éta Si Sofia tea, awéwé anu tadi.
Geulis pisan dina foto mah. Teuing maké
kaméra 360, teuing
cahayana anu
pas. Kuring
panasaran, ngaklik koméntar nu ngan ukur 7 urang.
Si Papah ngomén pangheulana. Ukur dua huruf. SF. Kuring langsung ngahartikeun
yen SF teh, Sofia Foréver téa. Gancang kuring ngacak-ngacak dinding pesbuk si Sofia Foréver. Pang-pangna mah, tempat gawéna,
atawa alamat imahna.
Geus ampir kabéh discroll, tapi euweuh
hasilna. Terus kuring balik deui, poho teu lang-sung muka profilna.
Kapanggih ogé tungtungna mah. Manèh-na gawé di pabrik bulu
mata, jadi supervisor. Lumayan, rada jauh ogé mun dijugjug ku motor. Bisa sajam
leuwih. Kuring ngasupkeun nomèr hènpon nu aya dina profil. Teuing masih aktif, teuing
geus lapur. Maklum pesbuk mah bisa waé nomer nu heubeul. Ieu mah itung-itung baba-lèdogan wé... Mun masih kénéh aktif, nya
sukur, mun geus teu aktif gé, nya wilujeng.
Iseng, kuring ngirim WA ka Si Sofia. Foto diganti heula
ku gambar nu umum. Kuring makè gambar kembang anggrek, ngarah universal.
Kuring teu loba api-api, teu loba basa-basi, nga-WA
hayang panggih jeung manéhna. Dua mata kahayang na mah.
Lila ogé ngadagoan dibalesan téh. Tapi teu kungsi 30 menit, WA kuring disada.
Haté ngadégdég.
***
FOLLOW ME? - Puisi Willy Fahmy Agiska
terus saja ia dorong
nama besarnya
ke atas bukit
ke atas karang
ke bintang-bintang*
Sesekali
mendengar podcast angin
atau hal ikhwal mungkin mungkin
Sesekali yang lain lagi
persuasi ke beberapa burung
atau langit biru-biru cangcut
supaya lek en sabret sabret
konten resah plus keluh kesahnya
Beberapa puluh tahun kemudian
yang masih gitu-gitu aja,
masih bersama sisifus
dan tokoh si siput aja,
tiba juga ia akhirnya
bersama nama besar-besarnya
di atas bukit
di atas karang
di bintang-bintang
Lantas digulingkannya segera
namanya yang besar-besar itu
ke tempat semulanya bermula
Cuma mengernyitkan dahi ia
ketika sepetak bumi datar
bersungut-sungut, mungkin kepadanya:
anying... nama siapa inih?
anying... menimpa aing, anying...
Di kejauhan,
memang di kejauhan,
aing-lirik cuma ngakak kecepirit
sambil botol bintang dicekik
plus ngelamunin peredaran uang
atau arsip data diri digital,
yang sebenernya
lagi pada jalan kemana aja sih...
Sebentar. Sekilas instastory:
Euh, anying. Keheula atuh anying
lalayangan aing belum siap diaduin
atuh anying lah
teriak si bocil komplek
sambil mewek-mewek
gulung golongan tali layangannya
siang-siang, di area jalan
yang mengarah langsung
ke akademi tentara...
2020
Senin, 31 Mei 2021
TERSESAT DI KOTA PERT - Bagian 2
Oleh Doddi Ahmad Fauji
Kira-kira 20 menit sebelum mendarat, lambung pesawat disemprot dengan ‘disinfektan spray’, untuk membunuh kemungkinan terbawanya virus atau bakteri dari Jakarta oleh para penumpang. Penyemprotan disinfektan ini merupakan peraturan pemerintah Australia yang dijalankan dengan ketat dan disiplin.
Terutama untuk pesawat yang datang dari Indonesia, menurut kawan saya yang kelak menerima kedatangan saya di Perth, yaitu Mas Bambang Purwoko, pemerintah Australia tampak seperti sentimen, dan memandang bangsa kita itu penyatakitan. Sementara pesawat dari luar negeri yang akan masuk ke Bandara Soekarno Hatta, tak pernah disemprot dengan cairan apapun.
Singkat cerita, Garuda mendarat di Bandara Udara Internasional Perth, yang dalam website-nya memiliki beberapa sebutan: IATA: PER, ICAO: YPPH). Semua penumpang dari luar negeri, di bandara udara negara manapun, harus masuk ke antrian pemeriksaan visa dan passport, demikian pun kami.
Namun sial, English conversation aku dan Yoyo bisa dikatakan sangat buruk, sehingga ketika diwawancara di desk pemeriksaan passport, aku dan Yoyo tak mengerti pertanyaan mereka, dan tak bisa menjawab. Sungguh malu keudikan kami kala itu. Sekarang sih insya Allah, rada bisa berkomunikasi dalam bahasa Inggris untuk kelas beginner dan dengan jurus nekat. Akhirnya kami diarahkan untuk memasuki ruangan khusus, guna pemeriksaan passport dan administrasi.
Seseorang mengantarkan kami ke ruangan wawancara itu. Tak lama berselang, masuk ke ruangan itu seorang petugas bandara berseragam putih hitam ke atas dan bawahannya, seperti seragam yang digunakan pilot. Kami ditanya ini dan itu dengan bahasa Indonesia yang terbata-bata.
Inti dari sederet pertanyaan itu adalah, apa tujuan ke Australia? Apa di Australia ada saudara atau teman? Membawa apa saja kami. Dan, ini yang paling menyesakkan, membawa uang berapa dolar?
Aku menunjukkan uang 100 USD, dan beberapa lembar puluhan dolar USD. Kami berdua, tidak datang untuk berdagang dan juga mencari kerja. Kami hanya ikut mampir di Perth, selanjutnya akan bertolak dengan kereta api ke Canbera, dan selanjutnya menuju kota Wolongong, untuk ikut Festival Teater Kampus di Wolongong University. Kutunjukkan surat undangan festival dari panitia, juga surat rekomendasi dari pimpinan kampus kami, IKIP Bandung (Sekarang UPI), tentang kepesertaan kami.
Kami terpahami bukan gembel, bukan pencari kerja, dan bukan untuk hura-hura. Lega, wawancara lulus. Kami tidak akan dideportasi.
“Ini apa?”
Anjing itu membaui kami, lalu menggongong tak henti, dan petugas segera memeriksa jaketku. Astagfirullah. Petugas mengeluarkan saset obat kusimpan di jaketku.
“Itu antimo. Obat untuk yang tidak bisa tidur,” jawabku, kepada petugas yang tadi mewawanacarai kami.
Aku terserang insomnia, mungkin karena terlalu banyak keinginan, dan terus bergentayangan di kepala. Betapa sulit untuk tidur. Nah, salah satu manfaat antimo, selain sebagai obat mabok, juga bisa jadi obat tidur bila ditenggak langsung dua tablet. Karena sulit tidur saat menghadapi persiapan ikut Festival Teater Kampus itu, aku sering menenggak antimo, hingga kebawa ke Australia.
Obat itu diambil, lalu anjing membaui kami lagi. Kali ini tidak menggogong, malah anjing itu berlalu dengan tetap lehernya dirante. Sang pawang mengikutinya.
Setelah lolos dari pemeriksaan anjing, kami pun dipersilahkan keluar dari front desc imigrasi. Ransel dan kardus yang kami bawa, sudah ada di pinggir, diambilkan oleh petugas, di antrian untuk membawa barang bagasi. Petugas memeriksa tiket kami, dan ia bilang “Ok,”, yang artinya kami boleh membawa ransel dan kardus yang isinya booklet pertunjukan teater yang akan dibagikan kepada penonton, dalam festival teater di Wolongong University itu.
Ruangan di tempat mengambil barang bagasi sudah sepi, karena memang kamilah penumpang yang terakhir berada di ruangan itu, dan hanya ada satu petugas di sana. Kami telat sampai ke sana, jelas karena harus menjalani peristiwa wawancara semi introgasi itu. Moral dari lamanya proses izin keluar itu, mendatangkan motivasi untukku belajar bahasa Inggris percakapan.
Dalam pendidikan di Indonesia, setelah sekarang saya renungkan, ada yang keliru. Siswa belajar langsung tulis baca, yang merupakan keterampilan ketiga dan keempat, setelah pelajaran menyimak dan berbicara. Ini sebenarnya ganjil, sebab saat manusia berkomunikasi, cenderung lebih banyak menggunakan bahasa lisan, dan bukan bahasa tulisan.
Semestinya pelajaran bahasa asing, temasuk Arab dan Inggris, itu dimulai dari pelajaran menyimak atau mendengarkan, kalau bisa, mendengarkan kosakata langsung dari native speaker. Setelah mendengar dengan baik, barulah kita belajar bicara. Pelajaran tulis baca bahasa asing bukan tidak penting, tapi nanti saja kalau sudah bisa ngomong bahasa asing dengan benar. Tapi kita bisa memahaminya, kampus-kampus tak akan mau mengeluarkan dana untuk mendatangkan native speaker.
Para dosen bahasa Inggris pun, sebenarnya belum tentu bisa bicara bahasa Inggris dengan fasih. Mereka hanya paham grammer. Beruntunglah sekarang ini kita memasuki era transparansi informasi, dan era sosmed yang melintas batas. Pelajaran listening bisa dilakukan lewat youtube.
Jika Anda ingin belajar bahasa asing, misalnya bahasa Arab, menurut saya, daripada menghabiskan dana, waktu, dan tenaga, mendingan menjadi TKI ke Arab, setelah tiga tahun bekerja di sana, Anda akan bisa bahasa Arab percakapan. (Bersambung).
Sumber Foto: Suara.com
KABELEJOG ASIH - Bagéan 10
Yasana Queen Erni
10
Haté bohak. Karasa asa diturihan
ku cucuk, pas ningali Si Papah seuseurian bagja
jeung Si Sofia Foréver, ocon
paduduaan. Bagja
temenan Si Papah.
Kahayang mah ieu panon bisa peureum, embung nyakséni.
Tapi kuring teu mampu. Cucuk nu nanceb na dada, karasa pisan nyanyautannana, ningali eta Si Papah kajaring ku asih.
Eumh, lain kuring geuningan anu dipika-cinta téh, nu dipikanyaah,
padahal lalayaran tèh geus sakitu lilana. Kuring
ampir
putus harepan.
Sanajan haté peurih, kuring
nguat-nguatkeun manèh, sangkan lancar misi nalungtik Si
Papah. Ari ngan
saukur motoan mah, kuat hatè tèh. Tapi mun bari kudu
ngarekam ku vidéo, asa digerihan ieu haté.
Terus terang, kuring teu sanggup.
Aya kana 25 menitna, nyakséni Si Papah téh. Batrè na
hénpon geus ngedat
héjo. Tinggal 15 persén deui. Kudu dicukup-cukupkeun, jang
dokumèntasi. Haté mah geus teu kuat hayang curhat ka si Dédéh, tapi dipikir-pikir, asa éra
ogé, ngabolékérkeun kagoréngan salaki sorangan. Bari can puguh si Dédéh daèkeun ngadangukeun curhatan
kuring. Da kaalaman ku kuring gé, kadang horéam ngadéngékeun curhatan batur
téh. Komo anu ngajak curhatna jelema ègois. Ari manéhna hayang didéngékeun, ari
lagu urang ngadongéng, papaharé. Sok sedil.
Panalungtikan balik deui ka lebah juru.
Si Papah cengkat. Tapi Si Sofia
Foréver henteu. Bangunna,
maranéhna rék papisah. Tapi kaciri Si
Papah wungkul nu nangtung tèh. Tuluy ngaléos saenggeus
tonggong leungeun si Papah dicium. Kuring ngatur diri, rék nempo ka mana si Papah jig na, jeung
ka mana
tuluyan Si Sofia.
Bisi wé, Si Papah
balik deui. Tapi ningali saréatna geus disun tangan mah, asa piraku rék balik deui.
Lebah jandèla réstoran, katingali
mobil Si Papah
ngarayap ka luar. Tapi Si
Sofia Foréver teu ingkah. Sasakali manéhna nyedot jus nu tinggal satengah gelas. Sasakali
ningalian jam, ngocèk-ngocék
jus. Kitu jeung kitu wé. Yakin, si Papah
moal balik deui. Haté geus panceg rék ngada-tangan Si Sofia Foréver. Bisi kaburu
ngaleungit. Niat mah rék ti haté ka haté wé. Ngomong nu jadi awéwé, kumaha mun kaalaman ku anak
incuna.
Karék gè rék jung, katempo aya lalaki kasép nyampeurkeun ka Si Sofia. Leungeunna
ujug-ujug nyekelan pageuh pisan. Si Sofia jiga reuwas.
Katempo panonna semu molotot. Tuluy maranéhna katingali paloba-loba
omong. Nu lalaki
katempo saeutik nahan
piambekeun. Beungeut-na sasakali luak-lieuk ka sabudeureun rohangan. Kuring sigep motoan.
Duanana carengkat, kuring nuturkeun.
Jarak antara kuring jeung manéhna,
teu jauh teuing. Lumayan bisa ngadéngékeun obrolan, masing teu pati jelas gé.
Dina obrolannana mah, lalaki éta téh,
salakina. Beu, Gusti,
bener-bener kiwari tèh geuning, geus
tungtung dunya. Nu geus rarabi,
bogoh ka salaki batur, atawa sabalikna, malahan aya kolot, nu bogoh ka budak
sorangan.
Bener geus kolot umur dunya téh. Si Sofia Foréver ngomong
kasar, yén manéhna teu tarima disebut panyabab rumah tangga rengat. Jeung nyarita, yén Pa Budi mah saukur
kaulinan, da teu
bogoh. Manéhna dedemi Allohan,
ukur bogoh ka salakina.
Deg.
Jajantung asa coplok, alatan ngaran Si Papah dibabawa. Enya,
Budi saha deui atuh, ari lain Budi salaki kuring mah, anu eces tadi karék papanggih. Éta si Sofia ku wanian,
nyebutkeun ngaran Si
Papah ukur kaulinan. Horéng asih Si
Papah téh, teu repok duanana ning. Aya puas, aya cua. Pagalo rasa tungtungna
mah.
Salaki Si Sofia Foréver, teu hayang nyaho. Manéhna
tiis. Si Sofia
keukeuh, yén
manéhna hayang nuluy jeung salakina. Kuring olohok, bari bengong. Teu bisa nanaon, ukur nempo hénpon nu batréna
tinggal 4 persén deui. Kuring teu nuluykeun panalungtikan. Geus ngarasa cukup keur poé ieu. Nu jelas, masalah
geus rada kaharti. Intina mah, Si Papah geus dijadikeun
korban cinta. Moal jauh, pasti rék dikerud, da geuningan bogohna mah ka Si Rahman, salakina téa. Lantaran
rieut, kuring asup deui ka réstoran. Ayeuna mah kuring mesen sangu, kumplit jeung jus alpuket.
Diuk pindah. Rada jauh ti nu tadi.
"Bu... Sareng saha?"
Spontan kuring ngalieuk, ka lebah kénca, ka asalna sora datang. Kuring u a eu eu, ningali
Pa Irfan, salaki Néng Sari, nu dompétna katimu ku kuring téa.
"Tiasa ngiring gabung di
dieu?" tanyana deui.
Kuring ukur unggeuk. Duh asa ku éra
mun kaciri
galow.
"Bu Néng Sari ka mana, Pa?" kuring basa-basi.
Pa Irfan teu langsung ngajawab,
lantaran aya patugas réstoran. Manéhna mesen baso balung komplit. Hayang seuri
aya, jadi kabita aya. Pagalo kahayang. Asa rada anéh, aya lalaki resep baso.
Biasana lalaki mah jarang nu resep baso.
"Tos nyobian acan, Bu... Ngabaso balung di
dieu...?" manéhna malah nanya balik.
Kuring teu ngarti, éta patanyaan sangkan kuring teu nanya Néng Sari, atawa boga maksud lain.
"Acan, Pa. Bapa mah, pasti sering
sareng Bu Néng..." tembal kuring ngalempengkeun deui obrolan. Sina
ngajurus kana pamajikannana.
Manèhna imut. Manis pisan.
"Ah, si ibu mah, naon wé... Da biasa istri mah sok resep
barang ganyem ning," tembal Pa Irfan.
Kuring teu pati tatanya. Keur mah haté
pajurawut, katuturug can dahar. leuleus nu aya. Tapi pas palayan datang mawa pesenan
mah, panon jadi rada ngaburinyay. Komo pas ningali
pesenan Pa Irfan mah. Baso balung. Pikabitaeun pisan. Balungna dina kastrol.
Duh, éta sumsum narolol, lubér dina tulang. Gurih. Kuring neureuy ciduh. Hayang
sangu, tapi kabita ku baso balung.
Pa Irfan bangun surti. Geuwat manéhna
nyurungkeun kastrol eusi baso balung,
jeung mangkok ka tengah méja. Terus cengkat, muru méja kasir. Singhoréng ménta
mangkok kosong hiji deui. Gék diuk. Tuluy nyokot pangcapit balung, gep balung
dicokot, terus diteundeun na mangkok kosong. Keduk-keduk kuah baso teh disiukkan. Song mangkok eusi baso
balung jeung séndok,
disodorkeun ka kuring.
Kuring olohok. Saumur nyunyuhun hélm,
can pernah Si Papah
merlakukeun kuring modél kitu.
***
KABELEJOG ASIH - Bagéan 9
Yasana Queen Erni
9
Bérés mandi jeung abdas, kuring teu langsung nepungan si Papah, tapi nerus-keun niat, rek salat heula. Teu bisa ngabibisani, pipikiran jeung cepil, rancung ku sora Si Papah jeung Nèng Sari, nu keur ngobrol. Rumasa teu husu, geus rèngsè salat, tuluy sababaraha kali istighfar. Jung nantung, léos ka dapur, rék mangnyieunkeun cikopi. Kopi Liong Bulan karesep Si Papah. Mun nyieun cikopi téh, Si Papah mah, caina kudu anu ngagogolak pisan. Ditubrukkeun kana kopi jeung gula, maké takaran anu pas, pasti hasilna nyugemakeun. Kentel jeung seungit, nepi ka ngabudah leutik.
Cikopi diasongkeun ka Si Papah. Gep
tonggong leungeun Si Papah
dicokot, tuluy dicium. Si Papah
mani
tiis. Néng
Sari teu pati merhatikeun. Tapi bangunna, manéhna teu betah ogé
ngalila-lila cicing di imah
kuring. Teu kungsi lila, tuluy amitan. Tinggal kuring jeung Si Papah. Karaku.
"Pah... Naha telepon teu
diangkat?" kuring ngahaja ngamimitian nanya.
Baé disebut teu boga kaéra gé.
"Lah, sok képo... Aya urusan," kitu cenah
nyaritana.
Léos manehna ka kamer, bari ngalung-keun jékét loreng héjo tentara, ka luhureun korsi.
Kuring ukur ngarénghap. Geuwat jékét
dicokot. Maksud téh rék bari nyeuseuh baju. Gep karanjang anu gigireun lawang
panto kamer, nu eusina seuseuhan wungkul, dicokot. Léos ka WC. Ari kitu téa mah, aya
mesin cuci téh, lumayan
kabantu pisan. Teu capé-capé teuing. Kuring mimiti ngawilah-wilah jenis bahan, jeung
warna, supaya teu kapupulan. Sok ijid ning, mun nyeuseuhan bari loba baju nu
kapupulan téh.
Nepi ka jékét urut si Papah maké,
kuring saperti biasa ngodokan sakuna. Bisi aya duit anu tinggaleun, atawa
pulpén, atawa roko, naon baé... Pangpangna
mah, bisi duit kaseuseuh. Gep
téh, leungeun karasa nyabak
keretas. Susuganan wé duit gedé. Lumayan jang résiko dapur. Maklum awéwé mah,
sok kudu rajin beberesih. Apanan geus jadi carita, da salaki mah, sok boga duit, boga lalakonna.
Tapi keretas nu ieu mah, béda kandelna.
Lain, lain duit. Kuring rusuh ngadudut. Bener wè, lain duit. Tapi keretas
beureum leutik, modél
kupon. Teu ringsek, tapi teu rapih ogé. Geus ngalipet. Pas dibuka... Gustiiiii, geuningan karcis bioskop
urut lalajo tadi peuting. Pantesan atuh teu diangkat telepon ti kuring, da
meureun keur sosonoan jeung Si Sofia
Foréver. Meureun lamun diangkat, bakal kadéngé sora soun-systemna.
Tapi, angger wé, dasar kudu kapanggih,
nya kapanggih sok sanajan disumput-sumput gé. Kuring ambek, getih asa langsung nyebrot kana sirah.
Lumayan jangar.
Cipanon teu bisa ditahan. Jebol.
Kuring nempo deui kana karcis. Tétéla
peuting tadi. Karcis bioskop dua siki, ngalipet. Lalajo di 21 BIP. Beuuuu,
jeung jauh bobogohan-nana
gé. Mani teu tanggung. Awak ngadégdég. Cucian geuwat diasup-asupkeun kana mesin cuci.
Geus ngatur mesin cuci mah, kuring leumpang bari leuleus pisan. Tuur karasa lungse, euweuh tangan pangawasa.
Geuwat kuring moro Si
Papah. Tapi édas, si Papah kasampak keur maju-keun deui mobil. Kuring geumpeur. Niat rék
nuturkeun si Papah. Rék nalungtik
ka mana
jigna.
Naha ari gogoda keur rusuh, helm gé ngadadak hésé kapanggih.
Biasana aya na
spion motor. Ari ayeuna, jadi euweuh. Kuring panik.
kokotéténgan néangan
sakadang hélm. Ahirna kapanggih,
gigireun paragi neundeun payung.
Bakating ku rusuh, make tiung gé saaya-aya wé. Geus ngoncian imah,
motor distarter, belenyeng ngudag mobil
Si Papah nu masih katempo
kénéh bujurna. Lumayan, masih bisa dituturkeun. Tapi masing haté ambek sagedé
gunung gé,
kuring mawa motor bari loba istigfar, sieun cilaka pangpangna mah. Geus loba jelema cilaka, alatan ngalamun mawa
kandaraan. Intina,
teu pokus.
Ngahaja kuring ngajaga jarak jeung
mobil Si Papah.
Bisa gagal kabéh rencana,
mun motor nepi ka kapanggih nuturkeun mobil manéhna. Katempo pisan ti kajauhan, Si Papah keur anteng
nelepon. Dasar astahiam, mani terang-terangan ayeuna mah. Luas-léos teu puguh,
tara amitan.
Tidiiiiiiddddd.
Kuring nu keur anteng ngalamun, jadi ngorénjag dilaksonan ku mobil Jazz
bodas. Supirna awéwé geulis. Beungeutna arogan, bari muka kaca mobil, bari nyeuleuweung.
"Huuuhhh... ari mawa motor sing balég,
atuhhhh!!!"
Kuring teu ngalayanan, da rumasa salah. Mun
dilayanan gé, bakal leuwih parah, jeung bakal manjang. Jaba
moal bisa ngabuntutan Si
Papah. Untungna,
mobil Si Papah katuturkeun
kénéh. Alhamdulillah ari kitu téa mah.
Mobil mengkol ka lebaheun Asia Plaza. Kuring sigep
markirkeun motor, di tempat nu bisa gancang nyakseni Si
Papah. Geus nempatan posisi nu bisa nempo mah,
kuring rada genah nalungtikna. Teu poho, hènpon disakuan.
Bener ogé, teu kungsi lila, katempo Si Papah norojol. Sup ka
Rohangan ‘food
court’ anu rada
mojok. Kuring teu sirikna ngeteyep nuturkeunnana. Si Papah katempo ningalian
jam kana leungeun kéncana. Bangun nu geus jangjian.
Beungeut jeung awak kuring,
ngahaja dipin-dingan ku
keretas menu nu dilaminating.
Selang 15 menit, aya awéwé ménor, nu nyampeurkeun ka Si Papah. Teu mènor teuing
kétang, ngan dibandingkeun jeung kuring mah,
mènoran kénéh manéhna. Umurna, kurang leuwih
sarua, ngan dedegna jangkungan si éta. Keur mah jangkung,
katurug-turug,
maké sapatu jangkung. Matak béda kacirina. Si Papah bangun sumringah. Si Sofia téa kitu?
Kuring yakin, éta awéwé téh si Sofia téa.
Manehna sun tangan sagala rupa. Kuring anteng
nempokeun kalakuan dua jelema, nepi ka ampir poho rék motoan téh. Geuwat hénpon disetel kana kamera.
Saenggeus digedéan zoom-na, rada écés ogè rupa éta awéwé téh. Cekrèk-cekrék, kuring sumanget motoan. Sababaraha adegan, hasil ogè
dirékam ku poto.
Waktu Si Papah nyepengan pundukna, keur uplek ngobrol, Si Papah mener-keun buuk éta awéwé. Atawa
waktu biwir Si Papah
diberesihan ku awéwé éta, kuring rikat motoan. Duh, peurih, Jenderal!
***