10
Haté bohak. Karasa asa diturihan
ku cucuk, pas ningali Si Papah seuseurian bagja
jeung Si Sofia Foréver, ocon
paduduaan. Bagja
temenan Si Papah.
Kahayang mah ieu panon bisa peureum, embung nyakséni.
Tapi kuring teu mampu. Cucuk nu nanceb na dada, karasa pisan nyanyautannana, ningali eta Si Papah kajaring ku asih.
Eumh, lain kuring geuningan anu dipika-cinta téh, nu dipikanyaah,
padahal lalayaran tèh geus sakitu lilana. Kuring
ampir
putus harepan.
Sanajan haté peurih, kuring
nguat-nguatkeun manèh, sangkan lancar misi nalungtik Si
Papah. Ari ngan
saukur motoan mah, kuat hatè tèh. Tapi mun bari kudu
ngarekam ku vidéo, asa digerihan ieu haté.
Terus terang, kuring teu sanggup.
Aya kana 25 menitna, nyakséni Si Papah téh. Batrè na
hénpon geus ngedat
héjo. Tinggal 15 persén deui. Kudu dicukup-cukupkeun, jang
dokumèntasi. Haté mah geus teu kuat hayang curhat ka si Dédéh, tapi dipikir-pikir, asa éra
ogé, ngabolékérkeun kagoréngan salaki sorangan. Bari can puguh si Dédéh daèkeun ngadangukeun curhatan
kuring. Da kaalaman ku kuring gé, kadang horéam ngadéngékeun curhatan batur
téh. Komo anu ngajak curhatna jelema ègois. Ari manéhna hayang didéngékeun, ari
lagu urang ngadongéng, papaharé. Sok sedil.
Panalungtikan balik deui ka lebah juru.
Si Papah cengkat. Tapi Si Sofia
Foréver henteu. Bangunna,
maranéhna rék papisah. Tapi kaciri Si
Papah wungkul nu nangtung tèh. Tuluy ngaléos saenggeus
tonggong leungeun si Papah dicium. Kuring ngatur diri, rék nempo ka mana si Papah jig na, jeung
ka mana
tuluyan Si Sofia.
Bisi wé, Si Papah
balik deui. Tapi ningali saréatna geus disun tangan mah, asa piraku rék balik deui.
Lebah jandèla réstoran, katingali
mobil Si Papah
ngarayap ka luar. Tapi Si
Sofia Foréver teu ingkah. Sasakali manéhna nyedot jus nu tinggal satengah gelas. Sasakali
ningalian jam, ngocèk-ngocék
jus. Kitu jeung kitu wé. Yakin, si Papah
moal balik deui. Haté geus panceg rék ngada-tangan Si Sofia Foréver. Bisi kaburu
ngaleungit. Niat mah rék ti haté ka haté wé. Ngomong nu jadi awéwé, kumaha mun kaalaman ku anak
incuna.
Karék gè rék jung, katempo aya lalaki kasép nyampeurkeun ka Si Sofia. Leungeunna
ujug-ujug nyekelan pageuh pisan. Si Sofia jiga reuwas.
Katempo panonna semu molotot. Tuluy maranéhna katingali paloba-loba
omong. Nu lalaki
katempo saeutik nahan
piambekeun. Beungeut-na sasakali luak-lieuk ka sabudeureun rohangan. Kuring sigep motoan.
Duanana carengkat, kuring nuturkeun.
Jarak antara kuring jeung manéhna,
teu jauh teuing. Lumayan bisa ngadéngékeun obrolan, masing teu pati jelas gé.
Dina obrolannana mah, lalaki éta téh,
salakina. Beu, Gusti,
bener-bener kiwari tèh geuning, geus
tungtung dunya. Nu geus rarabi,
bogoh ka salaki batur, atawa sabalikna, malahan aya kolot, nu bogoh ka budak
sorangan.
Bener geus kolot umur dunya téh. Si Sofia Foréver ngomong
kasar, yén manéhna teu tarima disebut panyabab rumah tangga rengat. Jeung nyarita, yén Pa Budi mah saukur
kaulinan, da teu
bogoh. Manéhna dedemi Allohan,
ukur bogoh ka salakina.
Deg.
Jajantung asa coplok, alatan ngaran Si Papah dibabawa. Enya,
Budi saha deui atuh, ari lain Budi salaki kuring mah, anu eces tadi karék papanggih. Éta si Sofia ku wanian,
nyebutkeun ngaran Si
Papah ukur kaulinan. Horéng asih Si
Papah téh, teu repok duanana ning. Aya puas, aya cua. Pagalo rasa tungtungna
mah.
Salaki Si Sofia Foréver, teu hayang nyaho. Manéhna
tiis. Si Sofia
keukeuh, yén
manéhna hayang nuluy jeung salakina. Kuring olohok, bari bengong. Teu bisa nanaon, ukur nempo hénpon nu batréna
tinggal 4 persén deui. Kuring teu nuluykeun panalungtikan. Geus ngarasa cukup keur poé ieu. Nu jelas, masalah
geus rada kaharti. Intina mah, Si Papah geus dijadikeun
korban cinta. Moal jauh, pasti rék dikerud, da geuningan bogohna mah ka Si Rahman, salakina téa. Lantaran
rieut, kuring asup deui ka réstoran. Ayeuna mah kuring mesen sangu, kumplit jeung jus alpuket.
Diuk pindah. Rada jauh ti nu tadi.
"Bu... Sareng saha?"
Spontan kuring ngalieuk, ka lebah kénca, ka asalna sora datang. Kuring u a eu eu, ningali
Pa Irfan, salaki Néng Sari, nu dompétna katimu ku kuring téa.
"Tiasa ngiring gabung di
dieu?" tanyana deui.
Kuring ukur unggeuk. Duh asa ku éra
mun kaciri
galow.
"Bu Néng Sari ka mana, Pa?" kuring basa-basi.
Pa Irfan teu langsung ngajawab,
lantaran aya patugas réstoran. Manéhna mesen baso balung komplit. Hayang seuri
aya, jadi kabita aya. Pagalo kahayang. Asa rada anéh, aya lalaki resep baso.
Biasana lalaki mah jarang nu resep baso.
"Tos nyobian acan, Bu... Ngabaso balung di
dieu...?" manéhna malah nanya balik.
Kuring teu ngarti, éta patanyaan sangkan kuring teu nanya Néng Sari, atawa boga maksud lain.
"Acan, Pa. Bapa mah, pasti sering
sareng Bu Néng..." tembal kuring ngalempengkeun deui obrolan. Sina
ngajurus kana pamajikannana.
Manèhna imut. Manis pisan.
"Ah, si ibu mah, naon wé... Da biasa istri mah sok resep
barang ganyem ning," tembal Pa Irfan.
Kuring teu pati tatanya. Keur mah haté
pajurawut, katuturug can dahar. leuleus nu aya. Tapi pas palayan datang mawa pesenan
mah, panon jadi rada ngaburinyay. Komo pas ningali
pesenan Pa Irfan mah. Baso balung. Pikabitaeun pisan. Balungna dina kastrol.
Duh, éta sumsum narolol, lubér dina tulang. Gurih. Kuring neureuy ciduh. Hayang
sangu, tapi kabita ku baso balung.
Pa Irfan bangun surti. Geuwat manéhna
nyurungkeun kastrol eusi baso balung,
jeung mangkok ka tengah méja. Terus cengkat, muru méja kasir. Singhoréng ménta
mangkok kosong hiji deui. Gék diuk. Tuluy nyokot pangcapit balung, gep balung
dicokot, terus diteundeun na mangkok kosong. Keduk-keduk kuah baso teh disiukkan. Song mangkok eusi baso
balung jeung séndok,
disodorkeun ka kuring.
Kuring olohok. Saumur nyunyuhun hélm,
can pernah Si Papah
merlakukeun kuring modél kitu.
***