Penerbit SituSeni

Senin, 31 Mei 2021

KABELEJOG ASIH - Bagéan 10

Yasana Queen Erni

10

 

Haté bohak. Karasa asa diturihan ku cucuk, pas ningali Si Papah seuseurian bagja jeung Si Sofia Foréver, ocon paduduaan. Bagja temenan Si Papah. Kahayang mah ieu panon bisa peureum, embung nyakséni. Tapi kuring teu mampu. Cucuk nu nanceb na dada, karasa pisan nyanyautannana, ningali eta Si Papah kajaring ku asih.

Eumh, lain kuring geuningan anu dipika-cinta téh, nu dipikanyaah, padahal lalayaran tèh geus sakitu lilana. Kuring ampir putus harepan. Sanajan haté peurih, kuring nguat-nguatkeun manèh, sangkan lancar misi nalungtik Si Papah. Ari ngan saukur motoan mah, kuat hatè tèh. Tapi mun bari kudu ngarekam ku vidéo, asa digerihan ieu haté. Terus terang, kuring teu sanggup.

Aya kana 25 menitna, nyakséni Si Papah téh. Batrè na hénpon geus ngedat héjo. Tinggal 15 persén deui. Kudu dicukup-cukupkeun, jang dokumèntasi. Haté mah geus teu kuat hayang curhat ka si Dédéh, tapi dipikir-pikir, asa éra ogé, ngabolékérkeun kagoréngan salaki sorangan. Bari can puguh si Dédéh daèkeun ngadangukeun curhatan kuring. Da kaalaman ku kuring gé, kadang horéam ngadéngékeun curhatan batur téh. Komo anu ngajak curhatna jelema ègois. Ari manéhna hayang didéngékeun, ari lagu urang ngadongéng, papaharé. Sok sedil.

Panalungtikan balik deui ka lebah juru. Si Papah cengkat. Tapi Si Sofia Foréver henteu. Bangunna, maranéhna rék papisah. Tapi kaciri Si Papah wungkul nu nangtung tèh. Tuluy ngaléos saenggeus tonggong leungeun si Papah dicium. Kuring ngatur diri, rék nempo ka mana si Papah jig na, jeung ka mana tuluyan Si Sofia. Bisi wé, Si Papah balik deui. Tapi ningali saréatna geus disun tangan mah, asa piraku rék balik deui.

Lebah jandèla réstoran, katingali mobil Si Papah ngarayap ka luar. Tapi Si Sofia Foréver teu ingkah. Sasakali manéhna nyedot jus nu tinggal satengah gelas. Sasakali ningalian jam, ngocèk-ngocék jus. Kitu jeung kitu wé.  Yakin, si Papah moal balik deui. Haté geus panceg rék ngada-tangan Si Sofia Foréver. Bisi kaburu ngaleungit. Niat mah rék ti haté ka haté wé. Ngomong nu jadi awéwé, kumaha mun kaalaman ku anak incuna.

Karék gè rék jung,  katempo aya lalaki kasép nyampeurkeun ka Si Sofia. Leungeunna ujug-ujug nyekelan pageuh pisan. Si Sofia jiga reuwas. Katempo panonna semu molotot. Tuluy maranéhna katingali paloba-loba omong. Nu lalaki katempo saeutik nahan piambekeun. Beungeut-na sasakali luak-lieuk ka sabudeureun rohangan. Kuring sigep motoan.

Duanana carengkat, kuring nuturkeun. Jarak antara kuring jeung manéhna, teu jauh teuing. Lumayan bisa ngadéngékeun obrolan, masing teu pati jelas gé.

Dina obrolannana mah, lalaki éta téh, salakina. Beu, Gusti, bener-bener kiwari tèh geuning, geus tungtung dunya. Nu geus rarabi, bogoh ka salaki batur, atawa sabalikna, malahan aya kolot, nu bogoh ka budak sorangan.

Bener geus kolot umur dunya téh. Si Sofia Foréver ngomong kasar, yén manéhna teu tarima disebut panyabab rumah tangga rengat. Jeung nyarita, yén Pa Budi mah saukur kaulinan, da teu bogoh. Manéhna dedemi Allohan, ukur bogoh ka salakina.

Deg.

Jajantung asa coplok, alatan ngaran Si Papah dibabawa. Enya, Budi saha deui atuh, ari lain Budi salaki kuring mah, anu eces tadi karék papanggih. Éta si Sofia ku wanian, nyebutkeun ngaran Si Papah ukur kaulinan. Horéng asih Si Papah téh, teu repok duanana ning. Aya puas, aya cua. Pagalo rasa tungtungna mah.

Salaki Si Sofia Foréver, teu hayang nyaho. Manéhna tiis. Si Sofia keukeuh, yén manéhna hayang nuluy jeung salakina. Kuring olohok, bari bengong. Teu bisa nanaon, ukur nempo hénpon nu batréna tinggal 4 persén deui. Kuring teu nuluykeun panalungtikan. Geus ngarasa cukup keur poé ieu. Nu jelas, masalah geus rada kaharti. Intina mah, Si Papah geus dijadikeun korban cinta. Moal jauh, pasti rék dikerud, da geuningan bogohna mah ka Si Rahman, salakina téa.  Lantaran rieut, kuring asup deui ka réstoran. Ayeuna mah kuring mesen sangu, kumplit jeung jus alpuket. Diuk pindah. Rada jauh ti nu tadi.

"Bu... Sareng saha?"

Spontan kuring ngalieuk, ka lebah kénca, ka asalna sora datang. Kuring u a eu eu, ningali Pa Irfan, salaki Néng Sari, nu dompétna katimu ku kuring téa.

"Tiasa ngiring gabung di dieu?" tanyana deui.

Kuring ukur unggeuk. Duh asa ku éra mun kaciri galow.

"Bu Néng Sari ka mana, Pa?" kuring basa-basi.

Pa Irfan teu langsung ngajawab, lantaran aya patugas réstoran. Manéhna mesen baso balung komplit. Hayang seuri aya, jadi kabita aya. Pagalo kahayang. Asa rada anéh, aya lalaki resep baso. Biasana lalaki mah jarang nu resep baso.

"Tos nyobian acan, Bu... Ngabaso balung di dieu...?" manéhna malah nanya balik.

Kuring teu ngarti, éta patanyaan sangkan kuring teu nanya Néng Sari, atawa boga maksud lain.

"Acan, Pa. Bapa mah, pasti sering sareng Bu Néng..." tembal kuring ngalempengkeun deui obrolan. Sina ngajurus kana pamajikannana.

Manèhna imut. Manis pisan.

"Ah, si ibu mah, naon wé... Da biasa istri mah sok resep barang ganyem ning," tembal Pa Irfan.

Kuring teu pati tatanya. Keur mah haté pajurawut, katuturug can dahar. leuleus nu aya. Tapi pas palayan datang mawa pesenan mah, panon jadi rada ngaburinyay. Komo pas ningali pesenan Pa Irfan mah. Baso balung. Pikabitaeun pisan. Balungna dina kastrol. Duh, éta sumsum narolol, lubér dina tulang. Gurih. Kuring neureuy ciduh. Hayang sangu, tapi kabita ku baso balung.

Pa Irfan bangun surti. Geuwat manéhna nyurungkeun kastrol eusi baso balung, jeung mangkok ka tengah méja. Terus cengkat, muru méja kasir. Singhoréng ménta mangkok kosong hiji deui. Gék diuk. Tuluy nyokot pangcapit balung, gep balung dicokot, terus diteundeun na mangkok kosong. Keduk-keduk kuah baso teh disiukkan. Song mangkok eusi baso balung jeung séndok, disodorkeun ka kuring.

Kuring olohok. Saumur nyunyuhun hélm, can pernah Si Papah merlakukeun kuring modél kitu.

 

***

KABELEJOG ASIH - Bagéan 9

Yasana Queen Erni

9

Bérés mandi jeung abdas, kuring teu langsung nepungan si Papah, tapi nerus-keun niat, rek salat heula. Teu bisa ngabibisani, pipikiran jeung cepil, rancung ku sora Si Papah jeung Nèng Sari, nu keur ngobrol. Rumasa teu husu, geus rèngsè salat, tuluy sababaraha kali istighfar. Jung nantung, léos ka dapur, rék mangnyieunkeun cikopi. Kopi Liong Bulan karesep Si Papah. Mun nyieun cikopi téh, Si Papah mah, caina kudu anu ngagogolak pisan. Ditubrukkeun kana kopi jeung gula, maké takaran anu pas, pasti hasilna nyugemakeun. Kentel jeung seungit, nepi ka ngabudah leutik.

Cikopi diasongkeun ka Si Papah. Gep tonggong leungeun Si Papah dicokot, tuluy dicium. Si Papah mani tiis. Néng Sari teu pati merhatikeun. Tapi bangunna, manéhna teu betah ogé ngalila-lila cicing di imah kuring. Teu kungsi lila, tuluy amitan. Tinggal kuring jeung Si Papah. Karaku.

"Pah... Naha telepon teu diangkat?" kuring ngahaja ngamimitian nanya.

Baé disebut teu boga kaéra gé.

"Lah, sok képo... Aya urusan," kitu cenah nyaritana.

Léos manehna ka kamer, bari ngalung-keun jékét loreng héjo tentara, ka luhureun korsi.

Kuring ukur ngarénghap. Geuwat jékét dicokot. Maksud téh rék bari nyeuseuh baju. Gep karanjang anu gigireun lawang panto kamer, nu eusina seuseuhan wungkul, dicokot. Léos ka WC. Ari kitu téa mah, aya mesin cuci téh, lumayan kabantu pisan. Teu capé-capé teuing. Kuring mimiti ngawilah-wilah jenis bahan, jeung warna, supaya teu kapupulan. Sok ijid ning, mun nyeuseuhan bari loba baju nu kapupulan téh.

Nepi ka jékét urut si Papah maké, kuring saperti biasa ngodokan sakuna. Bisi aya duit anu tinggaleun, atawa pulpén, atawa roko, naon baé... Pangpangna mah, bisi duit kaseuseuh. Gep téh, leungeun karasa nyabak keretas. Susuganan wé duit gedé. Lumayan jang résiko dapur. Maklum awéwé mah, sok kudu rajin beberesih. Apanan geus jadi carita, da salaki mah, sok boga duit, boga lalakonna.

Tapi keretas nu ieu mah, béda kandelna. Lain, lain duit. Kuring rusuh ngadudut. Bener wè, lain duit. Tapi keretas beureum leutik, modél kupon. Teu ringsek, tapi teu rapih ogé. Geus ngalipet. Pas dibuka... Gustiiiii, geuningan karcis bioskop urut lalajo tadi peuting. Pantesan atuh teu diangkat telepon ti kuring, da meureun keur sosonoan jeung Si Sofia Foréver. Meureun lamun diangkat, bakal kadéngé sora soun-systemna.

Tapi, angger wé, dasar kudu kapanggih, nya kapanggih sok sanajan disumput-sumput gé. Kuring ambek, getih asa langsung nyebrot kana sirah. Lumayan jangar.

Cipanon teu bisa ditahan. Jebol.

Kuring nempo deui kana karcis. Tétéla peuting tadi. Karcis bioskop dua siki, ngalipet. Lalajo di 21 BIP. Beuuuu, jeung jauh bobogohan-nana gé. Mani teu tanggung. Awak ngadégdég. Cucian geuwat diasup-asupkeun kana mesin cuci. Geus ngatur mesin cuci mah, kuring leumpang bari leuleus pisan. Tuur karasa lungse, euweuh tangan pangawasa. Geuwat kuring moro Si Papah. Tapi édas, si Papah kasampak keur maju-keun deui mobil. Kuring geumpeur. Niat rék nuturkeun si Papah. Rék nalungtik ka mana jigna.

Naha ari gogoda keur rusuh, helm gé ngadadak hésé kapanggih. Biasana aya na spion motor. Ari ayeuna, jadi euweuh. Kuring panik. kokotéténgan néangan sakadang hélm. Ahirna kapanggih, gigireun paragi neundeun payung.

Bakating ku rusuh, make tiung gé saaya-aya wé. Geus ngoncian imah, motor distarter, belenyeng ngudag mobil Si Papah nu masih katempo kénéh bujurna. Lumayan, masih bisa dituturkeun. Tapi masing haté ambek sagedé gunung gé, kuring mawa motor bari loba istigfar, sieun cilaka pangpangna mah. Geus loba jelema cilaka, alatan ngalamun mawa kandaraan. Intina, teu pokus.

Ngahaja kuring ngajaga jarak jeung mobil Si Papah. Bisa gagal kabéh rencana, mun motor nepi ka kapanggih nuturkeun mobil manéhna. Katempo pisan ti kajauhan, Si Papah keur anteng nelepon. Dasar astahiam, mani terang-terangan ayeuna mah. Luas-léos teu puguh, tara amitan.

Tidiiiiiiddddd.

Kuring nu keur anteng ngalamun, jadi ngorénjag dilaksonan ku mobil Jazz bodas. Supirna awéwé geulis. Beungeutna arogan, bari muka kaca mobil, bari nyeuleuweung.

"Huuuhhh... ari mawa motor sing balég, atuhhhh!!!"

Kuring teu ngalayanan, da rumasa salah. Mun dilayanan gé, bakal leuwih parah, jeung bakal manjang. Jaba moal bisa ngabuntutan Si Papah. Untungna, mobil Si Papah katuturkeun kénéh. Alhamdulillah ari kitu téa mah.

Mobil mengkol ka lebaheun Asia Plaza. Kuring sigep markirkeun motor, di tempat nu bisa gancang nyakseni Si Papah. Geus nempatan posisi nu bisa nempo mah, kuring rada genah nalungtikna. Teu poho, hènpon disakuan.

Bener ogé, teu kungsi lila, katempo Si Papah norojol. Sup ka Rohangan food court anu rada mojok. Kuring teu sirikna ngeteyep nuturkeunnana. Si Papah katempo ningalian jam kana leungeun kéncana. Bangun nu geus jangjian. Beungeut jeung awak kuring, ngahaja dipin-dingan ku keretas menu nu dilaminating.

Selang 15 menit, aya awéwé ménor, nu nyampeurkeun ka Si Papah. Teu mènor teuing kétang, ngan dibandingkeun jeung kuring mah, mènoran kénéh manéhna. Umurna, kurang leuwih sarua, ngan dedegna jangkungan si éta. Keur mah jangkung, katurug-turug, maké sapatu jangkung. Matak béda kacirina. Si Papah bangun sumringah. Si Sofia téa kitu?

Kuring yakin, éta awéwé téh si Sofia téa.

Manehna sun tangan sagala rupa. Kuring anteng nempokeun kalakuan dua jelema, nepi ka ampir poho rék motoan téh. Geuwat hénpon disetel kana kamera.

Saenggeus digedéan zoom-na, rada écés ogè rupa éta awéwé téh. Cekrèk-cekrék, kuring sumanget motoan. Sababaraha adegan, hasil ogè dirékam ku poto. Waktu Si Papah nyepengan pundukna, keur uplek ngobrol, Si Papah mener-keun buuk éta awéwé. Atawa waktu biwir Si Papah diberesihan ku awéwé éta, kuring rikat motoan. Duh, peurih, Jenderal!

 

***

SURAT UNTUK IBUKU - Puisi Edwar Maulana


*Surat untuk Ibuku*

Aku menulis surat untuk ibuku
panjang, seperti sebatang korek api
bagi seekor semut, atau masa depan
bagi orang-orang yang kelelahan.

Di dalamnya, aku ceritakan perihal
semakin besarnya rindu yang mesti diasuh
karena semakin jauhnya jarak
yang harus ditempuh.

Pun perihal keputusan si mantan
yang membatalkan rencana menikah
menyusul kegagalanku meyelesaikan kuliah.

Ingin sekali aku katakan pada ibuku
bahwa batal menikah ditambah gagal kuliah
itu memilukan, tapi aku pikir
itu terlalu buruk untuk sebuah kabar buruk
dan aku tahu kabar buruk itu tidaklah cocok
untuk telinga siapapun.

Beruntunglah
aku masih memiliki rasa takut
untuk mengatakannya
aku takut membuatnya sakit
tepatnya, aku tak ingin menyakiti ibuku
sekalipun aku bisa membuatnya gembira.

Aku katakan saja padanya
bahwa aku baik-baik saja
bahkan sebelum menulis surat
untuknnya, aku sempat beberapa kali tertawa
ketika mendengar berita bahwa pelaku penipuan
dengan modus “mama minta pulsa” akhirnya
dipenjara.

Telepon? Tidak.
ibuku akan tahu suara tertawa
yang dibuat-buat dan tangisan
yang ditahan-tahan, lagipula
aku tak punya pulsa, sementara
bonus bicara sudah tak ada
:
seperti sebuah hubungan tanpa cinta
tak bertahan lama masa berlakunya.

Doa? Bukan
itu bukan doa untuk kelangsungan
hidup si mantan dan calon suaminya
itu kalimat perhitungan yang tak sengaja
tertempeli sedikit harapan.

Aku akan menghapusnya
jika ada yang merasa keberatan.

Bandung, 2014

KABELEJOG ASIH - Bagéan 8

Yasana Queen Erni 

8

Kuring jeung Néng Sari papencrong-pencrong. Néng Sari pias, nempo ngaran anu nelepon. Kitu ogé kuring, jadi pipilueun bingung. Padahal pan ttos niat tadi gè, rék bébéja ka salaki Néng Sari. Ari ayeuna, ku lantaran kapiheulaan, kuring jadi bingung, sieun salah ngomong. Hénpon masih ngirining. Kuring méré kodeu ku halis jeung biwir. Néng Sari ukur unggeuk, pasrah. Tungtungna, kuring ngangkat telepon.

Bener wé, Pa Irfan nanyakeun pamajikan-nana. Kuring bébéja saayana, yén pamajikannana mémang aya di imah, jeung niat rék ngéndong. Pa irfan ukur nganuhunkeun. Teu loba catur. Geus narima telepon mah. Kuring ngarénghap napas. Mani asa plong pisan. Kitu ogé Néng Sari.

"Néng, ah, engké deui mah, teu kénging kitu, hawatos Si Bapa," kuring nyarita, tanpa melong manéhna.

"Sebel atuh, Tétéh, abdi téh mani asa dipenjara pisan... Bapa mah ampun."

Kuring seuri leutik.

"Néng, bilih badé leleson, sok wé tong asa asa, nya..." ceuk kuring, bari amitan rék salat, tuluy langsung saré, saenggeus panto dikoncian.

Néng Sari pipilueun. Sup manéhna ka kamer tamu. Panto dipéléngékeun saeutik. Tung-tungna tipi dipareuman, da euweuh nu lalajo. Kalebar-lebar listrik, diantep sina hurung mah. Tara biasana sih, tipi dipareuman. Tapi bisi matak ngaganggu Néng Sari.

Léos kuring ka cai, tuluy abdas. Asa kuseger. Ngahaja ari geus abdas, cai dina beungeut tara diandukkan. Cenah mah, ngarah cahayaan. Wallahu. Pas ngaliwat ka kamer tamu, kadéngé sora Néng Sari keur teteleponan, bari seuseurian di tahan.

"Néng, bilih badé natepan, mukenana aya di lomari, nyaa." ceuk kuring, bari teu ngada-goan jawaban.

Bus kuring ka kamer. Rék sujud, pasrah sumerah, curhat ka Nu Maha Asih.

Sapanjang keur curhat ka Nu Kawasa, hawar-hawar kadangu sora Néng Sari seuseurian, bari ngobrol. Sigana jeung si Robi. Rada kaganggu oge sabenerna mah, jadi kurang husu ngadoa téh. Jaba pipikiran inget ka Si Papah. Sababaraha kali kuring istigfar. Geus bérés solat, gep kana hénpon. Rék ningali WA salaki, sugan on. Haté samar rasa. Tétéla, teu on. Kuring suudzon, boa-boa keur jeung Si Sofia nu itu.

Sora Néng Sari masih kadangu, sabener-na mah alus, jadi teu tiiseun teuing imah téh. Tapi kuring teu resep, teu wè ari nyebut antipasti mah. Gep kana hénpon, jempol mencétan nomer Si Papah, susuganan diangkat. Aya ari nada sambung mah, lagu mawar bodas, nu dijadikeun ringtun. Asa beuki karasa kanyeri hate téh. Tuluy weh dihubung-hubungkeun, yén éta lagu téh, keur Si Sofia forever.  

Teu diangkat.

Tétéla, Si Papah bener-bener geus teu maliré ka kuring. Awak leuleus. Haté jeung batin, ceurik balilihan. Tungtungna cipanon gé muruluk. Kuring nyungseb kana bantal. Sieun Néng Sari apal. Teu karasa, kuring kasaréan, lilir-lilir pèdah kadenge sora tahrim. Waktu muka panto kamer, kasampak Néng Sari geus aya di ruang tamu, keur diuk bari nyo'o hénpon. Pas ngarérét, manéhna semu reuwas ningali kuring.

"Téh, kunaon èta, kuat carindul kitu?" tanyana reuwas.

"Rieut wengi téh, asa nyut-nyutan soca téh, Néng..." kuring ngawadul saeutik.

"Ka dokter, atuh, hayu atuh ku Néng dianteur." Néng Sari nawaran.

Kuring seuri, tuluy ka dapur, maksudna rèk nyieun citèh panas, jang Néng Sari. Song cai disodorkeun jeung kuèh semprong. Léos ka cai. Sabot di cai, kadangu Néng Sari bangun ngobrol. Sorana mah siga sora Si Papah. Kuring jadi kurang konsén. Mandi gè asa teu puguh. Hayang gera buru-buru manggihan Si Papah.

 

***

Jumat, 28 Mei 2021

TERSESAT DI KOTA PERTH - Bagian 1


Oleh Doddi Ahmad Fauji


(Bukan catatan seorang 'backpacker)

Menuliskan ‘sesuatu’ yang telah lama berlalu, bagi saya, ini menjadi sarana untuk mengasah ingatan. Beruntunglah niat untuk menuliskan yang sudah lewat itu, kini terdukung oleh adanya mesin telusur informasi di internet lewat Paman Goo, untuk mengakuratkan data. Kota Perth misalnya, seberapa luaskah Ibu Kota Australia Barat yang pernah kumasuki itu?


Mengasah ingatan amat penting, Kawan. Memasuki usia setengah Abad, adalah memasuki usia kemunduran kinerja tubuh, termasuk otak. Nah, bila tidak diasah itu ingatan, bisa saja banyak pengalaman dan pengetahuan, bacaan serta hapalan, perlahan menguap karena kinerja otak menuju ke arah berkurang. Eh maaf, bukan maksud untuk berteori atau hendak menakut-nakuti. Tapi ini penting untuk disadari selalu, seseorang disebut pintar atau apalagi cerdas, salah satunya dipicu oleh daya ingat.


Tahukah Anda, warga Eskimo mendiami kutub sebelah mana? Jika Anda meraba-raba untuk menjawabnya, bisa jadi ingatan Anda tentang pelajaran geografi yang pernah dipelajari pada masa SMA, kini telah menguap. Namun bila dengan tegas menjawab orang Eskimo mendiami Kutub Utara dengan haqul yakin, berarti daya ingat kita tidak seluruhnya menguap.


Nah, ada kejadian atau peristiwa di masa lalu, ada pelajaran atau hapalan di masa lalu, yang masih cukup penting untuk selalu kita ingat, sekalipun teknologi berkembang pesat, dan meskipun pola peradaban menyuguhkan banyak varian yang juga harus diingat. Karena ternyata, masa lalu tidak seluruhnya usang, tidak semuanya terkubur. Ada di antaranya yang merupakan jejak sejarah, dan sejarah harus dituliskan, untuk memperkaya wawasan dan pengetahuan generasi ke depan, untuk fondasi dari bangunan peradaban yang akan datang. Eropa maju, salah satunya karena mereka selalu becermin pada sejarah. Juga China kini melesat, sebab mereka mendokumentasikan kearifan lokal leluhurnya dalam mengatasi masalah kehidupan.


Catatan penting, sebelum melanjutkan kisah kisah sesungguhnya yang ingin saya ceritakan, adalah bahwa seseorang menjadi cerdas atau pintar, adalah karena tiga faktor ini: 1) daya ingat yang kuat, 2) Kemampuan analisis yang tajam, dan 3) mempelajari teori dan trik-trik teknikal untuk memecahkan sekian masalah.


Nomor tiga terkesan teoretis, namun ingin saya jelaskan seperti ini. Dari kecil, saya diajarkan untuk menyebutkan angka secara berurut dengan cepat dan tepat. Lafalkan dengan suara lantang angka dari 1 sampai 100 secepatnya dan harus tepat, lalu setelah itu, lafalkan angka secara urutan kebalikannya, dari 100 sampai 1, dengan cepat dan harus tepat. Lafalkan juga perkalian dari 1X 1 hingga 9 X 9, dan lalu lafalkan juga pembagian dari 1 : 1, hingga 99 : 9, serta lafalkan kebalikannya. Ya, ini trik untuk mengingat hitungan matematis.


Kembali ke lajur utama, saya coba mengingat tanggal persis atau hari apa pertama kali saya berkunjung ke luar negeri, tepatnya ke kota Perth, Australia Barat. Sungguh saya lupa, tapi saya ingat itu terjadi di Bulan September tahun 1995, bersama teman karib saya, Yoyo Yogasmana. Mungkin suatu hari akan ketemu data yang tepat, untuk menentukan tanggal berapa dan hari apa keberangkatan itu. Tapi yang jelas, dari Bandara Soekarno Hatta di Cengkareng, pesawat Garuda yang kami tumpangi, berangkat hampir Magrib, dan pesawat itu menempuh perjalanan sekira 4 jam. Waktu Kota Perth lebih cepat satu jam dari Jakarta. Sampai di Perth, sekira pukul 22.00 waktu setempat, atau pukul 21.00 di Jakarta. Di dalam pesawat, ada pengumuman penumpang tidak boleh merokok, tapi kami diperbolehkan minta anggur. Kami dijamu makanan kemas khusus pesawat, dan saya selalu berusaha menikmatinya.


Ini kali kedua saya naik pesawat terbang. Kali pertama terjadi tahun 1993, dari Surabaya ke Banjarmasin, juga dengan Garuda Airline, untuk mengikuti Seminar Sastra Indonesia di Universitas Lambung Mangkurat. Bisa naik pesawat tebang, maskapai Garuda pula, kala itu, terasa seperti raja, karena kita diperlakukan secara istimewa, misalnya saat kami terlambat harus naik pesawat, itu dijemput dengan bus di dalam bandara, padahal saya berdua bersama Kang Erwna Juhara yang terlambat. Keterlambatan ini terjadi karena mis-informasi, dan karena ini pengalaman pertama kami naik pesawat pada 1993 itu.


Sebetulnya ada rasa minder untuk mengisahkan pengalaman ini, bila saya membandingkannya dengan pencapaian dan prestasi orang-oang keren. Namun saya sadar, tidak semua orang bisa seperti yang mendapatkan pengalaman yang pernah saya telusuri. Pengalaman adalah kekayaan ketujuh manusia, setelah nyawa, kesehatan, harapan, semangat, kekeluargaan, dan pertemanan. (Bersambung)

Sumber foto: https://blog.yuktravel.com/

SEKALIPUN - Mengenang Amrzan Lubis

Doddi Ahmad Fauji

SEKALIPUN

 
- Mengenang Amarzan Lubis

Kita tak pernah berkarib ria
namun betapa penyesalan ini telah menyelimuti seluruh langit
seakan gerhana total, tak menyisakan seutas pun cahaya
karena bahkan aku tak sempat mendengar raung sirine
yang mengantarkan-mu ke rumah cahaya


Kita tak pernah berpapasan, namun ingin kukatakan
kepahitan demi kepahitan telah kukunyah habis
jadi obat luka hati, meski kesakitanku tak kunjung sembuh
sejak luka hati tak terobati, aku mencandu filsafat pemberontakan
tiap kurasakan sesuatu tampak ganjil dan tak adil
aku akan melawan, sekalipun terhempas


Membaca kisah-mu, terasa benar mungil kelingkingku
terlalu berani untuk meruntuhkan tiang langit
hingga aku terpental dan terpuruk begitu dalam
tapi aku jadi tertawa, karena ada yang lebih gila
dari si pemurung ini, yang mengurung diri
bersama tumpukan sampah dan belatung
aku tertawa sekaligus menangis
bagaimana bisa seseorang bertahan hidup
dengan memanggang tikus di atas nyala lilin
lalu disantap dengan lahap
itulah sepenggal fragmen kegilaan-mu, Amarzan!


Bandung, 2019


Amarzan Lubis adalah wartawan Harian Rakyat, yang ditangkap dan dipenjarakan oleh penguasa Orde Baru, karena dituduh PKI gegara ia ikut dalam barisan Lembaga Kebudayaan Rakyat. Untuk bertahan hidup, jangan tanya apa yang pernah ia makan, tapi tanyakan apa yang belum pernah ia makan. Ia pernah memakan daging tikus setelah ia panggang di atas nyala lilin!

Foto dari Majalah Tempo: tempo.co