Penerbit SituSeni

Kamis, 27 Mei 2021

AKU CINTA PADAMU (14)

Doddi Ahmad Fauji


 
AKU CINTA PADA-MU (14)

Aku jatuh cinta kepada senja, sejak hari pertama
matahari melukisnya di langit. Senja senantiasa
menghiasi langit petang-ku dengan warna-warni
ceria semeriah lembayung, atau gumpalan awan
yang menggambarkanbentuk-bentuk unik:
terkadang menyerupai Selat Karimata
adakalanya mirip raut wajah-mu yang keibuan
 
Tetapi aku kini frsutrasi. Senja yang amat kucintai
telah hilang dari peredaran waktu. Ada kudengar
pangreh paraja telah merombaknya jadi Mol
tanpa persetujuan penduduk. Ada yang bilang
polisi lalulintas mengalihkan jalurnya, karena
rombongan presiden akan melintas
isu lain mengatakan, Walikota telah
memberlakukan jam senja bagi warganya
 
Aku juga jatuh cinta kepada-mu sejak senyuman
pertama, dan aku melihat dari bibir-mu
kupu-kupu beterbangan menghiasi kamarku
sejak itu, kau dan senja, selalu setara di hatiku
 
Kau telah menggantikan senja yang hilang di kota
ketika kubaca sekelumit kalimat yang menggugat
ditulis seorang pembangkang dari desa terisolasi
kepada walikota terlaknat yang berhati picak
 
“Masalah terbesar kota-mu Wali, bukan terletak
pada ketiadaan curah hujan, tapi pada cinta yang
tergerus oleh mesin syahwat dan iklan kecantikan
membuat warga-mu selalu hampa dan kemarau!”
 
Kau menjadi sekelumit kalimat yang menginspirasi
kelahiran puisi-puisiku, yang kutulis di suatu senja
 
 
2014-2021

Rabu, 26 Mei 2021

KABELEJOG ASIH - Bagéan 7

Yasana Queen Erni


7

Lantaran hénpon ngirining waé, tungtuna mah kuring jadi  panasaran ogé.

"Bu Sofia, pami Sari, masih kénéh sareng ibu?"

Deg.

Kuring reuwas, lantaran, Néng Sari can balik. Ahirna, terus terang ka Pa Irfan, yén pama-jikannana titadi gé geus balik. Pa Irfan teu loba tatanya. Geus ngadangu jawaban ti kuring, gan-cang manéhna nganuhunkeun. Kuring ngahu-leng. Aya rasa sieun, Néng Sari nakal ngambek. Tapi kuring tara biasa ngabohong. Sok saayana. Tungtungna pasrah. Éta mah, Néng Sari rék ngambek heug, teu kajeun. Komo kaayaan rumah tangga sorangan gé, keur kieu. Boraah mikiran batur. Teu ngaengké-engké deui, kuring langsung ka cai, tuluy abdas. Hayang tiis pipi-kiran. Ari kaayaan kieu mah, salat gé sok jadi leuwih husu. Bener, wé... haté jadi leuwih tenang, tingtrim.

Waktu geus nunjukkeun kana angka 9 peuting. Si Papah can balik kénéh waé. Ditelepon, teu diangkat, di WA teu malesan. Tapi aktif. Imah gé tungtungna mah dikoncian. Hordéng narutup. Teuing kudu kumaha deui. Pas keur ngalamun bari lalajo tipi, sora klakson mobil disada. Tapi lain mobil si Papah. Kuring noong bari muka hordéng ku curuk. Katempo Néng Sari muka pager. Kuring buru-buru muka konci. Tuluy neu-teup Néng Sari.

"Téh, abdi badé ngéndong, nyaaa... wengi ieu wungkul."

Kuring teu ngajawab. Leungeun Néng Sari dibetot, sangkan diuk dina korsi.

"Aya naon, Néng... Asa ku rareuwas."

"Biasa, téh... éh, tadi di jalan asa ninggal Si Bapa, sugan téh sareng Tétéh. Matakna, Néng nglaksonan. Tapi pas ngalieuk, sanés Tétéh, ning.

Leketey, haté karasa ngaleketey. Saba-baraha detik mah, beungeut karasa beureum. Panas. Gancang kuring nyaluyukeun kaayaan.

"Enya, nuju nganteurkeun kapi rayina," kuring nutupan.

"Janten, kumaha, Téh, wios ngéndong, nyaaa..."

Kuring ngarénghap.

"Tapi, teu aya masalah, pan Sareng Pa Irfan? Sualna, tadi anjeunna nelepon."

"Aduhh, telat atuh abdi ka dieuna... terus, Tétéh ngawaler kumaha?" ceuk Néng Sari.

"Hampura atuh, da Tétéh mah tara bisa ngabohong."

Néng Sari teu ngambek. Rumasa salah, meureun. Tuluy cicing. Tapi kuring jadi karunya, tibatan saré di hotél, atawa liar teu puguh, leuwih hadé diampihan. Tapi na jero haté, kuring rék bébéja ka Pa Irfan, yén pamajikanana aya di dieu, jadi moal melangeun. Katambah kuring euweuh batur.

"Nya entos atuh, Néng, mobilna lebet-keun ka buruan, ngahalangan angkot," ahirna kuring méré ijin ogé.

Néng Sari teu sirikna ngagabrug bakating ku atoh. Kuring ukur seuri leutik.

"Néng, gentos acukna ku daster, nya..."

Néng Sari ukur unggeuk.

Kuring nyokot daster na lomari. Teu weuteuh, tapi weweg. Warnana pulas toska, jeung beureum sahéab. Cocok keur Néng Sari mah, da kulitna beresih. Kuring nyodorkeun daster, bari  nunjuk kamer tamu, sina salin di dinya.

Pas Néng Sari kaluar ti kamer tamu, kirining hénpon disada deui. Neng Sari ngadeu-keutan, bari ngomong euweuh soraan.

"Ti suami Tétéh?"

Kuring gideug, bari malikkeun hénpon deukeut beungeut Néng Sari. Pas maca saha nu nelepon, manéhna rada panik.

 

***

Nandong: Musik Peringatan Dini Bila Tsunami akan Datang

Senandung Musik Nandong

Teks Doddi Ahmad Fauji

Nandong adalah seni pertunjukan berbasis musik dan nyanyian. Instrumen yang digunakan untuk menghasilkan musik adalah biola, kendang, dan rebana. Sedangkan nyanyian yang disenandungkan, bisa disamakan dengan senandung tembang di masyarakat Jawa atau Sunda. Lirik yang mendasari tembang dalam nandong diambil dari cerita-cerita masyarakat, atau petuah-petuah leluhur bagi generasi muda. Nandong dimainkan oleh grup, di mana satu grup nandong umumnya terdiri dari empat orang. Satu orang menggesek biola, satu orang menabuh kendang, satu orang menabuh rebana (rapa'i dalam bahasa Aceh), dan satu orang menjadi vokalis yang menyenandungkan syair-syair.

Saat ini, masyarakat yang merasa paling memilik seni nandong adalah masyarakat Simeulue yang menghuni Pulau Simeulue, yang secara administratif masuk ke dalam pemerintahan Kabupaten Simeulue, Provinsi Aceh. Masyarakat Simeulue mengklaim, nandong adalah seni tradisi Pulau Simeulue. Padahal, sebagian masyarakat di Riau dan Sumatra Barat juga mengenal seni nandong. Tapi bisa jadi ragam dan varian nandong di Simeulue dengan di Riau atau Sumatra Barat, memang berbeda.

Merasa paling memiliki karena memang di Simeulue, masih cukup banyak masyarakat yang meminatinya. Terutama setelah musibah tsunami menghantam Aceh dan sekitarnya, termasuk Pulau Simeulue, pada 26 Desember 2004 silam, seni Nandong yang mulai ditinggalkan anak-anak muda Simeulue, kembali naik daun. Hal itu terjadi karena ternyata ada kaitan antara seni nandong dengan musibah tsunami. Pada salah satu syair nandong yang sering disenandungkan oleh masyarakat Simeulue, terdapat peringatan musibah tsunami yang pernah menghantam Pulau Simeulue pada tahun  1833 dan 1907.

Salah satu syair yang mengabadikan musibah tsunami itu berbunyi:

Smong rume-rumemo/ 
Linon uwak-uwakmo/ 
Elaik keudang-keudangmo/ 
Kilek suluhsuluhmo/ 

Artinya:
Tsunami air mandimu/ 
Gempa ayunanmu/ 
Petir kendang-kendangmu/ 
Halilintar lampu-lampumu.

Syair-syair dalam nandong umumnya memang mengandung "local genuin" atau kearifan lokal. Misalnya, nasihat orang tua kepada anaknya yang baru disunat, nasihat kepada generasi muda yang akan melangsungkan pernikahan, dan lain-lain. Bisa jadi nasihat orang tua yang disampaikan dalam nandong itu sudah kurang berkenan bagi generasi muda di Pulau Simeulue, karena itu nandong mulai ditinggalkan generasi muda.

Namun saat tsunami menghantam pada 2004 silam itu, masyarakat Simeulue diingatkan kembali pada syair nandong yang berisi tentang smong (tsunami dalam bahasa Simeulue). Nandong kemudian menjadi kontekstual kembali, dan memiliki nilai yang sejajar dengan sandang atau pangan. Masyarakat Simeulue merasa, Nandong adalah warisan tak ternilai yang harus dipelihara. Maka pada bulan September 2006, bertempat di lapangan Sinabang, persis di depan Kantor Bupati Simeulue, festival nandong digelar untuk memperingati musibah tsunami 2004. Saya melihat pada festival itu, para pesertanya memang berasal dari generasi tua.

Saya diajak oleh Yoppi Andri, seniman kelahiran 1971 asli Simeulue, untuk berkunjung dan menyaksikan festival Nandong itu. Saya mengenal Yoppi karena dipertemukan oleh musibah tsunami 2004 itu. Saat musibah terjadi, saya dan beberapa teman wartawan kebudayaan seperti Fikar A. Weda, Sihar Ramses Simatupang, Benny benke, Tarsih Eka Putra, dll, menyelnggarakan acara untuk menggalang dana dan bantuan khusus bagi seniman dan budayawan Aceh. Kami membentuk organisasi Koordinatoriat Bangkit Aceh (KBA) yang berkantor di Galeri Nasional Indonesia. KBA diserahkan dan diteruskan oleh seniman-seniman Aceh seperti Kostaman, Fauzan Santa, dan termasuk Yoppi Andri. Namun KBA itu nasibnya terbengkelai. Tidak mudah memang mendirikan sebuah organisasi yang konsisten, apalagi personelnya baru saling kenal. Namun perkenalan saya dengan Yoppi terus berlanjut dan menjadi pertemanan hingga sekarang.

Tahun 2006, Yoppi Andri mengontak saya dan mengajak kerjasama untuk membuat suatu even yang berguna bagi masyarakat Simeulue. Yoppi menginginkan diselenggarakannya festival Nandong di Simeulue. Maka kami segera bekerja, menyusun rencana dan dituangkan dalam proposal yang akan diajukan ke Badan Rehabilitasi Rekonstruksi Aceh dan Nias (BRR) yang dibentuk oleh Pemerintah SBY.

Selain ingin menggelar festival nandong, Yoppi juga menginginkan pembuatan album musik nandong. Maka kami susun rencana pembuatan album nandong dan festival nandong dalam proposal itu.

Di sela-sela bekerja, tiba-tiba musibah gempa bumi menimpa Yogyakarta. Isterinya Yoppi adalah orang Yogya, dan keluarganya di Yogya termasuk yang terkena musibah bencana itu. Yoppi dan isterinya segera pulang ke Yogya untuk menengok keluarga isterinya Tuti (isteri Yoppi). Ya ampun, rumah mereka hancur, dan harus mengungsi di tenda darurat.

Saya menawarkan kepada Yoppi dan isterinya untuk tinggal di kontrakan saya, di kawasan Beji, Depok. Maka di rumah kontrakan yang tidak begitu luas itu rencana membuat festival nandong dan album nandong diteruskan.

Di malam yang sunyi, sering Yoppi menggesek biola, terdengar begitu menyayat-nyayat, seperti nasibnya yang begitu getir. Di Simeulue, rumah orang tuanya hancur akibat gempa dan tsunami 2004 yang kemudian diterjang lagi gempa pada 2005. Di Yogya, rumah mertuanya Yoppi yang hancur. Saya yang sedang jobless karena berhenti bekerja dari Media Indonesia, merasa terhibur dengan kehadiran Yoppi dan anak isterinya (Tuti dan Ame). Ketika saya tidak punya penghasilan tetap. saya kira rezeki tak terduga akan dikirimkan Tuhan bila kita ikhlas menjalani hidup dan tetap bersedia saling tolong-menolong. Memang kemudian, akibat membantu proses festival nandong dan pengalbuman nandong itu, kami bertemu Taufik Rahzen (TR) yang sedang punya uang saat itu, dan membantu mendanai pembuatan album nandong. TR juga menganjurkan saya untuk bekerja di koran Jurnal Nasional yang baru terbit 1 Juni 2006. Kamsi bertemu TR hari Rabu 21 Juni 2006. Esoknya, Kamis 22 Juni 2006, sesuai permintaan TR, saya datang ke kantor koran Jurnal Nasional di Jl. Pemuda No 32, Jakarta Timur. Hari Senin 26 Juni 2006, saya resmi menjadi wartawan Jurnal Nasional dengan gaji dua kali lipat lebih besar darigaji saya di MI waktu saya tinggalkan (April 2005).

Kaset album musik nandong bisa diselesaikan, dan festival Nandong digelar pada 16 - 17 Maret 2006 di Sinabang. Saya berangkat untuk menyaksikan festival nandong itu bersama Sujiwo Tejo dan Taufik Rahzen.

Saya menyimak, musik nandong dalam festival itu, umumnya bernada lirih, dan para penyanyinya bersuara menjerit meratap-ratap. Suara vokalis nandong mengingatkan saya pada musik "beluk" di Sunda, yang juga dinyanyikan sampai suara melengking seperti hendak merobek perut langit agar segera menumpahkan berkah.

Musibah tsunami yang menghantam Aceh dan Nias memang sangat dahsyat, dengan korban ratusan ribu manusia meninggal. Ratusan ribu gedung hancur akibat musibah itu, dan seluruh penduduk dunia tercengang. Aktor Mandarin Jackie Chen ikut terketuk, dan menyumbangkan US $ 1 juta. Pada sebuah liga sepakbola di Eropa, para pemaian menundukkan kepala sejenak untuk berdoa bagi korban tsunami di Aceh dan Nias. 

Mungkin musibah tsunami yang menimpa Pulau Simeulue pada 1907 juga sama dahsyatnya, atau lebih dahsyat dari musibah tsunami 2006. Yang jelas Belanda mencatat, musibah tsunami yang pernah menimpa Pulau Simeulue pada 1907, terjadi pada hari Jumat, beberapa saat sebelum orang-orang melaksanakan Jumat. Saat itu gempa terjadi. Setelah gempa reda, orang-orang yang akan melaksanakan Jum'at, melihat laut tiba-tiba surut, dan ikan-ikan menggelepar di gigir laut. Mereka segera pergi ke laut untuk menyaksikan keanehan itu. Namun tiba-tiba, ombak besar datang dengan begitu cepat dan menggulung mereka. Korban berjatuha, dan perkampungan luluh lantak. Musibah mengerikan itu, diingat-ingat oleh mereka yang masih hidup, lalu diabadikan dalam syair-syair yang kemudian disenandungkan dalam nandong.

KABELEJOG ASIH - Bagéan 6

Yasana Queen Erni

6 

Sofia Foréver.

Sofia, semenjak aku mengenalimu lèwat Raharjo, demi Tuhan, aku tidak bisa berpaling dari kerlingan matamu. Indahnya senyummu. Demi, akan kutoreh namamu di langit sana, agar tak seorang pun dapat menghapus jejak cintaku padamu. Kaulah gadis yang tidak akan kulupakan seumur hidupku. Memang dulu aku orang yang tak punya, dan kau tak mau itu. Namun, akan kubuktikan sekarang, bahwa aku mampu membahagia-kanmu: Kaulah cinta matiku!

***

Panon teu ngiceup, nempo jéjéran kecap nu bener-bener jadi cucuk na dada. Nyeri. Karasa raheut, sabab si Papah geus kamalinaan. Ieu lain heureuy. Béda. Ieu bener-bener tulus tina jero dada. Cipanon mimiti muruluk, ngabanjiran pipi. Komputer anu rék dipareuman, bedo di offkeun. Keclak cipanon, keuna kana leungeun si papah.

Teuing karasa baseuh sugan, ana koréjat téh si Papah hudang. Tuluy ngarasa bingung lan-taran nempo kuring rambisak. Can sadar jigana mah.

Haté beuki asa kagerih. Na ari kocéak téh kuring ceurik tarik pisan. Bari nganaha-naha ka Si Papah, bet bisa kitu. Ieu lain heureuy. Kuring can apal carita Si Sofia, babaturan kuliahna anu kabe-neran ngaran hareupna, sarua jeung ngaran kuring. Ari sugan téh éta tulisan jang kuring. Jadi, salila rumah tangga, manéhna mah kaobsésian hayang kapimilik. Sofia babaturan kuliahna. Sofia anu mawa dendam pikeun ngabuktikeun tékad si Papah, nepi ka kiwari. Sofia anu kudu dipimilik. Kuring jejeritan.

Teuing aya sétan naon, si Papah lain kadua ménta hampura, malah ngadon ngaben-tak ka kuring. Kagok asong bangunna mah. Da rék teu ngaku, apaleun kuring nyaho karakter manéhna. Tungtungna jadi hoghag. Can pernah kuring paséa modél kieu. Sok komo bari pasentak-sentak. Si Papah ngaku, yén manéhna mémang masih kénéh neundeun harepan, malah  manèhna bisa ngabuktikeun, yén bisa ngabag-jakeun.

"Maksud Papah, Mamah rék diduakeun?" kuring neuteup, nantang.

"Nya mun Mamah embung didua, urang cag nepi kadieu." Si Papah wawanian ngomong kitu.

Kuring neuteup seukeut. Inget ka nu jadi kolot, lamun keur ambek, tong nyieun kaputusan. Moal balég. Na jero haté, kuring istigfar.

"Ari Papah sadar, wani kitu ka Mamah?" kuring ngaleuleuyan.

Si Papah teu langsung ngajawab. Ngadon ngaléos. Kuring asa diulinkeun. Bakat ku keuheul pagalo jeung napsu, kuring ngadudut kaosna. Awak Si Papah rada ngojéngkang, kabetot. Manéhna jadi pipilueun napsu. Leungeun kuring diképéskeun. Kuring ceurik, tapi teu kokocéakan, sadar, éra ku tatangga. Si Papah ngaléos, turun ka handap. Haté remuk lir ditutuhan ku halu. Batin jumerit ka nu kawasa.

Awak karasa manasan. Ngadadak mu-riang. Kuring ngalempréhkeun manèh dina kasur nu aya gigireun komputer. Panon narawang. Rét kana pigura nu ngagantung dina témbok. Foto kawin. Rét kana foto Si Papah, asa karék kaciri, imutna bangun dipaksakeun. Lain imut bagja. Panonna semu neundeun kabohongan.

Ya Rabbi, na kuring bet tiasa kabelejog kieu. Hartina, salila rumah tangga téh, Si Papah mah, bororaah "nganikmatan" ka nu ngaranna bagja lalaki rabi. Da geuning, haténa mah masih montél ka Si Sofia, babaturan kuliahna tea. Awak beuki panas, ngadég-dég. Rék disarékeun, tapi panon ngadadak teu bisa diajak kompromi. Sirah rieut, beurat. Kuring peureum, bari haté mah ceurik balilihan. Saeutik-saeutik, kuring mimiti ngumpulkeun pangacian, jang nginget-nginget saha waé babaturan si Papah teh. Sugan jeung sugan, bisa nulungan. Sahenteuna, nu mana jeung di mana, nu ngaranna Si Sofia téh.

Pipikiran langsung inget kana pesbuk. Iwal éta nu bisa nulungan kuring, keur saayeu-naeun mah. Tapi da Si Papah mah, rarasaan teh, tara pesbukan. Rada hésé oge mun rék ngala-cakna. Ieu mah susuganan wé. Atuh mun teu kapanggih Si Sofia na gé, sugan babaturannana.

Enya, geus panceg rék nalungtik Si Sofia liwat pesbuk heula, tapi moal ayeuna. Ayeuna mah, kuring rek sujud ka nu Maha Cinta, rék jajaluk, sing ditenangkeun haté, sing tiis pikir. Sumerah.

Kuring cengkat, bari maksakeun manéh. Sirah karasa kénéh enyud-enyudan. Jrut, kuring turun ti loténg. Si Papah euweuh. Rét ka luar, kasampak pager muka. Horéng mobil dibawa. Kuring saukur bisa ngusap dada. Istigfar.

Hénpon ngirining. Geuwat kuring muru sora. Hénpon dina tas, dicokot. Ningali ngaran anu nelepon. Pa Irfan. Kuring bingung, antara telepon dijawab, atawa moal. Éra, soalna sora pasti bakal kadéngé urut ceurik.

Hénpon ngirining deui.

Masih ti Irfan.

***

KABELEJOG ASIH - Bagéan 5

Yasana Queen Erni 

5


Robi..." éta borondong téh nyolongkrong-keun leungeunna, ngajak sasalaman bari unggeuk sopan.

"Bu Sofia," témbal kuring.

Ngahaja maké kecap "Bu", ngarah aya wibawa, hareupeun manéhna.

Gék kuring diuk, hareupeun si Robi. Néng Sari gigireunnana. Teu pati rapet teuing sih, ngan angger géstur awakna, aya kadeukeutan husus. Leungeun Robi jeung leungeun Néng Sari, paantel luhureun méja. Kuring teu loba omong. Geus api-api nyo'o hénpon deui waé.

Iseng ningalian status salaki dina WA. Angger, teu ubah ti baheula.

Sofia Foréver.

Kuring ngarénghap napas. Ngemplong ogé. Sahenteuna, ngaran kuring tara diganti-ganti. Cukup heula anan sakitu gé.  

Sora Néng Sari, kadangu mani manja. Si Robi bangun nu heueuh perhatian. Manéhna nyedot roko, mani anteb pisan. Leungeun katuhuna nyepengan korsi, nu didiukan ku Néng Sari. Awak Néng Sari rada nyangigir, nyangha-reup ka Si Robi. Panon maranéhannana remen paamprok. Kaciri aya geter-geter. Biasa, nu keur kaawuran êcéng.

Palayan nyampeurkeun, tuluy nanya rék pésen naon. Kuring milih nasi timbel komplit. Néng Sari nurutan. Robi ogé. Sugan ari nga-habek timbel mah, teu sareukseuk teuing ningali pamandangan hareupeun. Enya kasép si Robi téh, tapi bangunna tukang ngamangpaatkeun ibu-ibu anu kasepian. Tapi teuing kètang. Kuring anteng ngilikan pameunteu si Robi.

"Mangga, Bu... ieu pésenanana... timbel komplit tilu, és téh manis 3," ceuk palayan, daria.

Geuwat kuring nyokot timbel bagéan, tuluy nu dua, disodorkeun ka hareupeun Néng Sari, sangkan gera didalahar. Hareudang ogé jadi kambing congé téh, ning.

Bener wê, Néng Sari jeung Si Robi langsung nampanan. Si Robi cecelebekan pisan. Teuing ngeunah, tapi bangunna mah lapar. Daharna gancang pisan. Kuring mah, biasa wé, tapi kurang dirasa. Maklum asa tara biasa nganteur anu keur ngembangkeun tali katrésna.

Bérés dahar, kuring nga-WA Neng Sari, sangkan tong lila teuing, api-apina, si Papah geus nitah balik. Néng Sari nyanggupan. Saméméh balik, manéhna haharéwosan ka si Robi. Si Robi pamit. Kuring ukur unggeuk.

"Saha, Nèng... cidaha, sanés... mani siga si Chico Jéricho?" kuring mancing, api-api nyarita semu kagum.

"Hahahahhah, biasa téh tamba kesel. Bageur, perhatian.... teu cara suami, ning." tembalna. Panonna anu cureuleuk, jadi semu alum.

Tah... tah... geuning, enya wé kabogohna. Sedil ngadengena.

"Kumaha mun kapendak ku Pa Irfan, Néng?"

"Ah, moal téh, da ayeuna mah Insyaallah rékép," tembalna, tiis.

Beu... éta kecap Insyaallah, dipaké jang ngaréképan nu kitu patut... hartina, saméméh ayeuna, manéhna kungsi atuh ari nyebut kitu mah. Kuring can bisa loba omong. Ukur bisa ngusap dada na jero haté, nepi ka hareupeun imah.

Waktu asup ka imah, kuring teu mang-gihan si Papah di ruang hareup. Bari nguculkeun tiung, kuring ulak-ilik kana kasur. Tétéla, euweuh. Belewer, ciput jeung tiung dibelewerkeun, kana karanjang héjo, handapeun kaca toliét. Pana-saran ogé, térékél kuring ka loténg. Tangtu si Papah keur aya di ruang gawéna. Ruang kom-puter anu ngahaja diteundeun di loténg, ngahiji jeung buku-buku anu ngabubrug, can kaburu dibérésan. Horéam.

Bener wé, kasampak si Papah kasaréan hareupeun komputerna. Leungeunna sidakep, dijadikeun bantal. Bangun tibra. Baku ari geus nulis carita téh, sok kitu si Papah mah. Sok kamalinaan. Kuring inisiatip rék mareuman kom-puter. Teu ngahaja, kabaca tulisan na komputer, ngeunaan diri kuring.

Sofia Foréver.

Ngajeblag badag, make font ukuran 16, Judul tulisan téh. Kuring seuri leutik. Bari atoh. Geuningan kuring masih kénéh dipikacinta ku salaki. Panasaran, kursor di ka handapkeun. Lalaunan, da sieun matak Si Papah hudang.

Gebeg.

Naon anu aya dina pikiran, èstuning jadi mawur. Awur-awuran. Ka mana mendi. Hatè ngadadak lumpuh layu, pas maca paragraf kahiji. Paragraf anu matak leuleus satulang sandi. Asa kahina ka nu jadi awéwé. Kuring istigfar na jero haté, nguat-nguat maneh ngarah teu nambru.

 

***


Selasa, 25 Mei 2021

KABELEJOG ASIH - Bagéan 4

Yasana

Queen Erni

4

 


Ti saprak kajadian nimu dompét, kuring jeung pamajikan Pa Irfan, jadi deukeut. Sok remen nga-WA ogé. Mimitina mah, biasa wé ukur basa-basi. Kadituna, asa jadi sok curhat. Nya, mimiti mah, biasa wé, teu pati kaganggu. Lila-lila ari unggal usik curhat mah, lumayan leneng ogé. Mamah Dédéh lain.

Komo curhatna téh, mun bari ngajak kulinér. Sakali dua kali, atoh jeung resep. Lila-lila, enek ogé. Bosen kudu ngadangukeun curhatan salakina anu galak, remen nyiksa, KDRT. Percaya teu percaya sih, ningali tongkrongan dedeg sala-kina anu bangun ngajaga wibawa mah. Boraah méré papatah, da kahirupan rumah tangga kuring jeung si Papah gé, ayeuna mah asa keur camplang.

"Téh, aya acara, teu... jalan-jalan, yu..." Nèng Sari, pamajikan Pa Irfan, nga-WA.

Hayang teu hayang sih, sabenerna mah. Hayang, da di imah gé asa kareuheul waé ka Si Papah. Teu hayangna, cepil sieun didedet-dedet obrolan curhat manéhna. Tapi tungtungna kuring nyanggupan. Néng Sari rék nyampeur jam 10-an. Aya waktu sajam jang siap-siap indit. Jam anu ngagantung di témbok, geus ampir rék jam 10, kuring buru-buru nyokot sendal dina rak sapatu. Ngahaja milih sendal anu rada jangkung, ngarah modis.

"Ka mana, Mah... Bangun rurusuhan." Si Papah nanya, bari rada kerung nempo kuring, nu bangun gurunggusuh.

"Mamah rék jeung Néng Sari, ulin, Pah." gep leungeun salaki dicokot, tuluy dicium saper-luna. Basa-basi.

Papah teu nyaram. Tapi ngilu cengkat, nuturkeun kuring ti tukang.

Tidiiiiiiid.

Sora klakson mobil Jazz warna konéng èlèktrik, nididan ka lebah imah kuring. Lalaunan kaca mobil diturunkeun. Kasampak Néng Sari unggeuk bari seuri. Geulis pisan. Kuring satengah lumpat moro mobil manéhna.

"Bapaaaa... tétéhna ditambut, nyaaaa..." sora Néng Sari, balap jeung sora mesin mobilna.

Papah unggeuk, katempo ku kuring anu geus aya na jero mobil.

"Téh, bageur si Papah mah, nyaaa."

Kuring ukur seuri.

"Ka mana ayeuna, Néng?"

"Sok ka mana atuh... urang facial, yu, Téh, ngarah jadi kinclong..." leungeun Néng Sari lin-cah, nu kénca kana setir. Anu katuhu, ngorék tip, néangan lagu.

Lalaunan sora Si Raisa nu halimpu, minu-han rohangan. Karék gé 4 menitan, kirining sora hénpon Néng Sari disada. Kuring hideng ngaleu-tikan volumeu tip. Néng Sari ngajawab yén manéhna keur ulin jeung kuring. Sigana telepon ti salakina. Manéhna maké héadsét.

Teu kungsi lila, sora hénponna ngirining deui. Tuluy Néng Sari uplek, lila pisan. Kadang seuseurian manja, kadang ngajawabna ngodeu, bangun sieun katohyan ku kuring. Sigana jeung lalaki, tapi lain Pa Irfan.

Kuring api-api pésbukan.

Obrolan Néng Sari jeung lalaki misterius, sapat nepi ka salon. Sigana mun euweuh kuring, èta obrolan bakal nuluy. Bangun anu keur begér.

Kuring jeung Néng Sari asup ka salon. Sabenerna kuring mah, jarang pisan sulan-salon téh. Malah, bisa kaitung tara. Tapi dipikir-pikir euweuh salahna, sasakali ka salon. Sok komo bari aya nu mangmayarkeun mah. Katempo palayan salon, bangun nu geus dareukeut pisan. Teuing basa-basi, teuing lain. Lumayan ngantri ogé, ngadagoan giliran téh. Meunang nomer lumayan rada ngangkleung.

Salila ngadagoan giliran, Néng Sari tete-leponan deui. Bangunna jeung nu tadi. Uplek deui, mamanjaan deui, seuseurian sorangan deui. Kuring ukur hokcay. Eureun-eureun téh, pèdah si tétéh salon ngageroan. Kuring noél leungeun Néng Sari, bari ngodeu ku ngamonyongkeun biwir. Néng Sari cengkat, tuluy ngagolédag kana kasur, pagédéng-gédéng jeung kuring.

Pipi, irung, jeung tarang, karasa mimiti diolésan ku krim anu seungit malati. Lalaunan, bari dipencétan. Tuluy karasa kapas disusut-susut kana pipi. Nyalsé, nepi kasaréan. Lilir sotéh, pédah Néng Sari ceuceuleukeuteukan sorangan deui waé. Kuring mimiti teu resep, tapi can wani ngageuing. Lain nanaon, bisi kasinggung, bari can puguh jeung kabogohna, atawa ukur baba-turan curhatna. Matak can wani gé. Bener ogé, bérés difacial mah, rarasaan téh beungeut asa kinclong.

Waktu rék mayar, Nèng Sari hideng mangmayarkeun. Lain duit saeutik padahal mah. Kuring cicing. Atoh teu atoh, sok sieun jadi hésé males budi.

Mobil diarahkeun ka réstoran. Kuring teu loba ngomong. Waktu sup, aya lalaki ngora, bangun geus ngadagoan tiheula. Dedegan ciga pamaen sinètron, urut kabogoh si Laudya Cintya Bélla. Pédah teu gondrong wungkul. Umurna, 27 taunan. Manéhna uluk salam. Tuluy cipika cipiki. Kuring hokcay deui waé.

 

***