7
Lantaran hénpon ngirining waé, tungtuna mah kuring jadi panasaran ogé.
"Bu Sofia, pami Sari, masih kénéh sareng
ibu?"
Deg.
Kuring reuwas, lantaran, Néng Sari can
balik. Ahirna, terus terang ka Pa Irfan, yén pama-jikannana titadi gé geus balik. Pa Irfan teu
loba tatanya. Geus ngadangu jawaban ti kuring, gan-cang manéhna nganuhunkeun.
Kuring ngahu-leng. Aya
rasa sieun, Néng
Sari nakal ngambek.
Tapi kuring tara biasa ngabohong. Sok saayana. Tungtungna pasrah. Éta mah, Néng Sari rék ngambek heug, teu kajeun. Komo kaayaan
rumah tangga sorangan gé,
keur kieu. Boraah mikiran batur. Teu ngaengké-engké deui, kuring langsung ka cai,
tuluy abdas. Hayang tiis pipi-kiran.
Ari kaayaan kieu mah, salat gé sok jadi leuwih husu. Bener, wé... haté jadi leuwih tenang, tingtrim.
Waktu geus nunjukkeun kana angka 9
peuting. Si Papah can balik kénéh waé. Ditelepon, teu diangkat, di WA teu malesan. Tapi
aktif. Imah gé tungtungna mah dikoncian. Hordéng narutup. Teuing kudu kumaha deui.
Pas keur ngalamun bari lalajo tipi, sora klakson mobil disada. Tapi lain mobil
si Papah. Kuring noong bari muka hordéng ku curuk. Katempo Néng Sari muka
pager. Kuring buru-buru muka konci. Tuluy neu-teup Néng Sari.
"Téh, abdi badé ngéndong, nyaaa... wengi ieu wungkul."
Kuring teu ngajawab. Leungeun Néng
Sari dibetot, sangkan
diuk dina
korsi.
"Aya naon, Néng... Asa ku rareuwas."
"Biasa, téh... éh, tadi di jalan asa
ninggal Si Bapa,
sugan téh sareng Tétéh. Matakna, Néng nglaksonan.
Tapi pas ngalieuk, sanés Tétéh, ning.
Leketey, haté karasa ngaleketey. Saba-baraha detik mah, beungeut karasa beureum.
Panas. Gancang kuring nyaluyukeun kaayaan.
"Enya, nuju nganteurkeun kapi
rayina,"
kuring nutupan.
"Janten, kumaha, Téh, wios
ngéndong, nyaaa..."
Kuring ngarénghap.
"Tapi, teu aya masalah, pan Sareng Pa Irfan? Sualna, tadi anjeunna nelepon."
"Aduhh, telat atuh abdi ka dieuna... terus, Tétéh ngawaler
kumaha?" ceuk Néng Sari.
"Hampura atuh, da Tétéh mah tara bisa
ngabohong."
Néng Sari teu ngambek. Rumasa salah, meureun. Tuluy cicing.
Tapi kuring jadi karunya, tibatan saré di hotél, atawa liar teu puguh, leuwih
hadé diampihan. Tapi na jero haté, kuring rék bébéja ka Pa Irfan, yén
pamajikanana aya di dieu, jadi moal melangeun. Katambah kuring euweuh batur.
"Nya entos atuh, Néng, mobilna
lebet-keun ka
buruan, ngahalangan angkot,"
ahirna kuring méré ijin ogé.
Néng Sari teu sirikna ngagabrug
bakating ku atoh. Kuring ukur seuri leutik.
"Néng, gentos acukna ku daster, nya..."
Néng Sari ukur unggeuk.
Kuring nyokot daster na lomari. Teu weuteuh, tapi weweg. Warnana pulas
toska, jeung beureum sahéab.
Cocok keur Néng
Sari mah, da
kulitna beresih. Kuring nyodorkeun daster,
bari nunjuk kamer tamu, sina salin di dinya.
Pas Néng Sari kaluar ti kamer tamu,
kirining hénpon disada deui. Neng Sari ngadeu-keutan, bari ngomong euweuh soraan.
"Ti suami Tétéh?"
Kuring gideug, bari malikkeun hénpon deukeut
beungeut Néng Sari. Pas maca saha nu nelepon, manéhna rada panik.
***