5
“Robi..."
éta borondong téh nyolongkrong-keun leungeunna, ngajak sasalaman bari
unggeuk sopan.
"Bu Sofia," témbal kuring.
Ngahaja maké kecap "Bu",
ngarah aya wibawa,
hareupeun manéhna.
Gék kuring diuk, hareupeun si Robi. Néng Sari gigireunnana.
Teu pati rapet teuing sih, ngan angger géstur awakna, aya kadeukeutan husus.
Leungeun Robi jeung leungeun Néng Sari,
paantel luhureun méja. Kuring teu loba omong. Geus api-api nyo'o hénpon deui
waé.
Iseng ningalian status salaki dina WA. Angger, teu ubah ti baheula.
Sofia Foréver.
Kuring ngarénghap napas. Ngemplong
ogé. Sahenteuna, ngaran
kuring tara diganti-ganti. Cukup heula anan sakitu gé.
Sora Néng Sari, kadangu mani manja. Si
Robi bangun nu heueuh perhatian. Manéhna
nyedot roko, mani
anteb pisan. Leungeun katuhuna nyepengan korsi, nu didiukan ku Néng Sari. Awak Néng Sari
rada nyangigir, nyangha-reup
ka Si Robi. Panon
maranéhannana remen paamprok. Kaciri aya geter-geter. Biasa, nu keur kaawuran êcéng.
Palayan nyampeurkeun, tuluy nanya rék
pésen naon. Kuring milih nasi timbel komplit. Néng Sari nurutan. Robi ogé.
Sugan ari nga-habek
timbel mah, teu sareukseuk teuing ningali pamandangan hareupeun. Enya kasép si
Robi téh, tapi bangunna tukang ngamangpaatkeun ibu-ibu anu kasepian. Tapi teuing kètang.
Kuring anteng ngilikan pameunteu si Robi.
"Mangga, Bu... ieu pésenanana... timbel komplit tilu, és téh
manis 3," ceuk palayan, daria.
Geuwat kuring nyokot timbel bagéan,
tuluy nu dua,
disodorkeun ka hareupeun Néng Sari, sangkan gera didalahar. Hareudang ogé jadi
kambing congé téh,
ning.
Bener wê, Néng Sari jeung Si Robi
langsung nampanan. Si Robi cecelebekan pisan.
Teuing ngeunah, tapi bangunna mah lapar. Daharna gancang pisan. Kuring mah,
biasa wé, tapi kurang dirasa. Maklum asa tara biasa nganteur anu keur
ngembangkeun tali katrésna.
Bérés dahar, kuring nga-WA Neng Sari, sangkan tong
lila teuing, api-apina, si Papah geus nitah balik. Néng Sari nyanggupan.
Saméméh balik, manéhna
haharéwosan ka si Robi. Si Robi pamit. Kuring ukur unggeuk.
"Saha, Nèng... cidaha, sanés... mani siga si Chico
Jéricho?" kuring
mancing, api-api
nyarita semu kagum.
"Hahahahhah, biasa téh tamba
kesel. Bageur, perhatian.... teu
cara suami, ning." tembalna. Panonna anu cureuleuk, jadi semu alum.
Tah... tah... geuning, enya
wé kabogohna. Sedil ngadengena.
"Kumaha mun kapendak ku Pa Irfan,
Néng?"
"Ah, moal téh, da ayeuna mah
Insyaallah rékép,"
tembalna, tiis.
Beu... éta kecap Insyaallah,
dipaké jang ngaréképan nu kitu
patut... hartina,
saméméh ayeuna, manéhna kungsi atuh ari nyebut kitu mah. Kuring can bisa loba
omong. Ukur bisa ngusap dada na jero haté, nepi ka hareupeun imah.
Waktu asup ka imah, kuring teu mang-gihan si Papah di ruang
hareup. Bari nguculkeun tiung, kuring ulak-ilik
kana kasur. Tétéla, euweuh. Belewer,
ciput jeung tiung dibelewerkeun,
kana karanjang héjo, handapeun kaca toliét. Pana-saran ogé, térékél kuring
ka loténg. Tangtu si Papah keur aya di ruang gawéna. Ruang kom-puter anu ngahaja diteundeun
di loténg, ngahiji jeung buku-buku
anu ngabubrug, can kaburu dibérésan. Horéam.
Bener wé, kasampak si Papah kasaréan
hareupeun komputerna. Leungeunna sidakep,
dijadikeun bantal. Bangun tibra. Baku ari geus nulis carita téh, sok kitu si
Papah mah. Sok kamalinaan. Kuring inisiatip rék mareuman kom-puter. Teu ngahaja, kabaca
tulisan na komputer, ngeunaan diri kuring.
Sofia Foréver.
Ngajeblag badag, make font ukuran 16, Judul tulisan téh. Kuring
seuri leutik. Bari atoh. Geuningan kuring masih kénéh dipikacinta ku salaki.
Panasaran, kursor di ka handapkeun.
Lalaunan, da sieun
matak Si Papah
hudang.
Gebeg.
Naon anu aya dina pikiran, èstuning
jadi mawur. Awur-awuran. Ka mana
mendi. Hatè ngadadak lumpuh layu, pas maca paragraf kahiji. Paragraf anu matak
leuleus satulang sandi. Asa kahina ka nu jadi awéwé. Kuring istigfar na jero
haté, nguat-nguat maneh ngarah teu nambru.
***