12
“Maaf,
ini sama siapa, ya?" kitu tembal Si Sofia, maké
bahasa RI. Padahal kuring nga-WA
na maké basa Sunda.
Ngahaja teu ditémbal deui. Hayang
nyobaan wé, lamun masih kénéh boga haté, pasti bakal rumasa. Haté sabenerna mah
ateul. Hayang ngajawab deui. Tapi ditahan. Teu kungsi 2 menit, torojol deui WA
na.
"Saya tidak mau melayani orang
yang tidak jelas. Makasih,"
cenah.
Kuring panas ogé disebut jelema teu
jelas. Puguh manéhna nu teu jelas mah. Nya geus ngarebut salaki
batur, nya geus ngulinkeun parasaan kabéh. Mani geregeteun ka Si Sofia Foréver. Mun
kawenangan, hayang ngajengut buukna. Tuluy sina ngaca. Da ceuk rarasaan mah,
beungeut wani ngadu. Pédah meunang di kulit wungkul. Rada caang. Jadi katempona
leuwih hurung.
Ari sugan téh, bakal aya deui WA. didago-dago
téh euweuh, si
kasebelan téh. Ahirna kuring kesel sorangan. Kaduhung teu dicarékan laklak
dasar. Tapi, baé kétang, lain tipeu kuring jadi awéwé modél kitu. Kesanna, siga jelema nu teu meunang
warahan ti indung bapa. Eumh, teu hayang teuing. Indung
bapa nu sakitu mupusti étika, ngajaga agama darigama, difitnah batur.
Lantaran euweuh deui balesan, kuring
boga inisiatif jang nangtukeun jadwal panggih. Éta mah, rék didatangan sukur,
mun hanteu, kacida. Bari hayang apal, nepi ka lebah mana, boga haté awéwéna.
Kukuring dibéré waktu, poé isukan, jam 4 soré di Réstoran tempat manéhna jeung Si Papah panggih. Kagok
asong. Salila chat jeung Si
Sofia, der kuring
kasaréan. Hénpon masih dina
leungeun.
Basa kuring lilir, katempo jandéla
masih maruka. Panon poé geus mimiti ngampih. Kuring nutup-nutupkeun hordéng.
Katempo mobil Si Papah
aya. Hartina Si
Papah aya di loténg. Keun. Kuring moal ka luhur. Hayang mecak, manéhna bakal ka
handap moal.
Kuring ka dapur, niat rék dahar. Asa
can kaasupan kadaharan ti isuk. Magic com tutupna muka. Pas ditingali, panci
teplonna euweuh. Boraah aya sanguan. Rét ka tempat ngumbah wadah, bener wé, si
panci téplon, dikeueuman.
Spatula plastikna, ngilu dikeueuman. Lantaran teu kuat lapar,
tungtungna kuring kokorotak néang emieh kana laci. Alhamdulillah aya hiji deui.
Emieh rasa empal gentong. Sesa nu aya, tinggal bungbu sangu gorèng 2 bungkus,
kornét saka-léng,
ager swalow globe, kurupuk bawang anu saparapat. Ukur sakitu nu aya dina laci. Gep emieh dicokot,
tuluy dipasak.
Teu kungsi lila, emieh geus asak.
Saeng-geus di
kana mangkokkeun jeung dibumbuan, kuring mawa emih ka ruang tipi. Celebek-celebek dihuapkeun, bari ngalalajoan film India anu dipe-rankeun ku si Hrithik
Roshan. Judulna, Mujhse Dosti Karoge.
Teuing kabeneran, teuing kumaha, pas dilalajoan, naha éta film
téh asa ngoconan, nyaritakeun cinta pabaliut antara si Hrithik Rosan, anu
diperebutkeun ku Si
Rani Mukèrjè, jeung si
Kareena Kapoor. Bédana,
si Hrithik nyangka anu sok susuratan jeung manéhna tèh si Kareena, padahal dina
kanyataannana, éta kabohongan nu geus mangtaun-taun. Béda utak-eutik jeung masalah rumah
tangga kuring. Hayang seuri aya, rada
ambek aya. Tapi emieh mah ludes.
Nepi peuting, Si Papah can turun kénéh
waé. Lamun diinget-inget, salila rumah tangga jeung manéhna, asa can pernah Si Papah nepi kieu. Cuék
pisan. Kuring géngsi mun kudu nyalukan. Aya untungna teu borangan teh.
Saenggeus solat, kuring nagen hareu-peun tipi nepi ka kasareannana.
Hudang-hudang
pas kadenge tarhim. Sora Bah Aja anu khas, karasa noélan awak sangkan cengkat. Tipi masih hirup. Gustiii, aya
ku nikmat saré, bari jeung rada cinakdak gé, angger tibra. Awak karasa rada nyareri,
maklum saré na korsi sofa, bari jeung teu disimbut. Dibantal gé henteu.
Bari jeung teu garenah awak, teu puguh
rarasaan, kuring tetep salat, da ka saha deui curhat nu sabener-benerna mah, ari lain ka Nu
Kawasa mah. Bari munajat, mun enya téa mah pareng dipanggihkeun
poé ieu jeung nu ngaranna
Si Sofia, muga-muga kuring sing
dijembarkeun haté. Sing bisa ngomong déwasa jeung manéhna.
Rék gawé, asa horéam. Tapi tangtu em-bung kuring gé dipeunteun
goréng ku atasan, masing nepi ayeuna masih kénéh jadi guru honor gé, ari
masalah gawé mah, embung dianggap asal. Sok komo tanggung jawab nu kangaranan
guru mah, beurat tanggung jawabna.
Tapi mun eucreug dilakonan mah, kacida gedé pahalana, geus ngurus anak batur nu
kacida loba, jeung
rupa-rupa pasipatan.
Sora wéker
ngabuyarkeun lamunan. Kuring
gura-giru
dangdan. Mandi gé asa beresih,
asa henteu tadi téh, ari malaweung mah. Haté geus panceg, kuring kudu buru-buru
indit. Rék salam ka salaki,
asa wegah. Tungtungna, nulis deui waé
na sacewir keretas, yén kuring indit gawé. Keretas diteundeun na luhureun meja, nu aya di kamer. Saenggeus
tarapti, geuwat kuring indit ka kantor. Sieun kabeurangan.
Nepi ka kantor, kasampak geus loba anu
datang. Batur bangun aranèheun ningali kuring anu tara-tara tisasari, datang kabeurangan, bari
panon carindul. Kuring ukur bisa api-api
teu melong. Pa Haji
Tétén, duda anu resep ka kuring ti masih kènèh jaman kuring léléngohan, semu
anu reuwas, tapi bangun
watir. Kuring teu loba basa-basi.
Geuwat ngaléos ka kelas, kasalamet-keun
ku sora bél asup.