KABELEJOG ASIH - Bagéan 17

KABELEJOG ASIH - Bagéan 17

Penerbit SituSeni       Comment   

Yasana Queen Erni

17

Teu karasa, motor anu nganteurkeun kuring, geus nepi hareupeun pisan bumi Ambu. Kang Rustam kéképéhan basa kuring rék méré duit téh. Tapi kuring teu loba carita, duit diselapkeun kana saku calana tukangna. Manéh-na teu bisa kukumaha. Masing ihlas gé, kuring apal kumaha kahirupan tukang parkir. Kang Rustam embungeun, waktu kuring nitah asup heula ka imah. Manéhna ukur nitip salam jang anu aya di imah. Kuring teu bisa maksa. Barina gé aya alusna kétang, bisi Ambu langsung curiga, kuring bet dianteur ku lalaki lian, lain ku Si Papah.

Kuring masih ngajeten hareupeun pager bumi Ambu. Serrrrr getih karasa ngarambat haneut, minuhan sakujur awak. Geus lila ogé, kuring teu nyimpang ka imah nu jadi  kolot. Pada-hal, teu jauh jauh teuing. Sajam cukup. Tapi nya kitu téa, kuayana tehnologi, jadi ngagampang-keun silaturahim. Cukup ku teteleponan. Ya Allah....

Panon ngurilingan buruan anu iyuh ku tatangkalan. Aya tangkal alpuket jeung tangkal buah, anu jarakna sakitar 3 meteran. Sakuriling dipelakang apoték hirup. Ngahaja, taneuh paka-rangan teu maké paving block kabéh, ukur jaja-laneun ka imah we, anu dipasangan téh... Saur Abah, méh asri. Bener ogé, sih... Imah kolot kuring jadi kaciri béda jeung tatangga anu lain. Pakarangan beresih bari asri, loba kekembangan ogé, mani lalucu.

Katempo luhureun tangkal baluntas, aya nyiru gedé dua, eusi ranginang anu keur dipoé.

Lalaunan, panto pager dibuka, tuluy motor dituyun asup, ngahaja teu dihirupan mesinna. Imah karasa sepi. Motor diparkir di nu iyuh. Kuring teu langsung asup ka imah. Tapi ngadon ngurilingan pakarangan. Asa ku sono, Ya Allah. Tangkal buah manggah dideukeutan. Emh, éstu-ning masih kénéh gagah. Padahal kuring keur leutik remen gugulayunan di dahan anu ngarang-kadak ka lebah kalér ieu. Gugulayunan maké ban urut, anu ditalian ku tambang. Sok parebut jeung anak uwa, mun kabeneran nganjang.

Lalaunan dampal leungeun ngusapan dahan tangkal manggah. Sireum anu pauntuy- untuy, bangun nungtun dampal mapayan ka luhur. Cipanon ngeyembeng. Geus wareg soso-noan jeung tangkal manggah, kuring ngadeu-keutan nyiru badag. Ranginang atah anu keur dipoé, mani saalukuran. Sanyiru rasa tarasi, sanyiru rasa orijinal. Mémang karesep Ambu ngadamelan ranginang téh. Kapaké kusasaha. Takaran tarasi jeung uyahna, sok pas. Kuring ngagelenyu sorangan. Gep kana ranginang atah rasa tarasi. Terus disemplékkeun. Am diganyem. Jadi inget kabiasaan ngagayem ranginang atah téh.

"Deuiiiis, ti iraha kadieu?" sora Ambu anu has, ngabuyarkeun lamunan.

Kuring ngalieuk ka lebah datangna sora Ambu. Katingal Ambu ngajanteng luhureun téras, anu ditéhelan warna pulas beureum ati. Awakna asa beuki leutik. Diciciput hideung, maskét pisan. Kuring teu sirikna ngagableng muru Ambu. Panangan Ambu digerewek, sono pisan. Tuluy nangkeup awakna, ngagaléntoran pipina, pinuh kukanyaah.

"Mana Abah... Biasana wayah kieu sok ngadaweung di korsi hoé ieu..." ceuk kuring bari lunga lengo ka jero imah.

"Abah mah nundutan wè, geus kolot mah, tuh bari nyepengan koran. Koran ka mana... Si Abah ka mana."

Kuring nuturkeun curuk Ambu. Bener wé keur ngulahék. Nundutan bangun nikmat pisan.

"Mana si Papah... Naha sosoranganan ka dieuna, Deuis?"

Kuring teu wasa ngajawab. Sup kuring asup ka kamer hareup. Paragi kuring saré mun kabeneran ngéndong. Tas digantungkeun dina tukangeun panto. Sepré pulas beureum gambar kembang anggrék, nutupan kasur ukuran nomer 2. Rapih pisan. Kuring diuk na korsi tiolét. Ambu lebet. Gék calik gigireun.

"Mending gé eusian heula, bisi maag kambuh, Deuis."

Kuring neuteup Ambu.

Soca Ambu neuteup seukeut ka kuring, bangun aya nu keur ditalungtik. Kuring apal kabiasaan Ambu. Ambu pasti geus ngangseu aya anu disumputkeun ku kuring. Kuring ngeluk tungkul, teu wani melong.

"Jig, aya céos kacang jeung pindang keureut dibungbuan gera... Kurupukna na kaléng khong Guan buleud." Ambu teu maksa kuring balaka.

Éta anu nepi ayeuna kuring salut ka kolot. Boh Ambu boh Abah, sok ngabiasakeun sangkan kuring nyarita sasadarna urang, euweuh paksaan.

Kuring unggeuk. Bener asa lapar, balik dogol jeung si Sofia forevprét téh. Kuring ceng-kat dituturkeun ku Ambu. Ambu mukakeun tu-dung saji. Kuring nyokot piring jeung séndok. Gék diuk. Ambu mangwadahankeun sangu, padahal tadina rék nyokot sorangan. Ambu mah rarasaan wé kuring téh masih budak SD, nu masih kudu dihulaan kénéh.

Sangu dina boboko masih kénéh aya haseupan saeutik. Seeng seungit pisan, paheula-heula jeung angseu balado pindang keureut, ngadeukeutan irung. Teu dilila-lila, siuk, siuk céos kacang disiukkan. Tuluy balado pindang keureut jeung kurupuk bawang. Ambu ningalikeun kala-kuan kuring anu cacamuilan. Duh, sono pisan kana masakan Ambu, bau dapur Ambu. Teu karasa, sangu ngan sakotéap, langsung béak. Gelas nu nangkub, ditangkarakkeun. Curulung, dieusian cai téh panas. Selengseng seungit téh anu digodogkeun na hawu, matak hayang geura-geura ngaregot.

"Sina tiis heula, Deuis, tong sok diuyup panas panas... Kabiasaan." Ambu ngémutan.

Kuring nyokot hihid anu aya dina pago. Geber... Geber, cai nu panas digeberan, sangkan buru-buru bisa diinum.

"Sada aya Deuis, Mbu..."

Suanten Abah nyaketantan ruang makan.

"Baaaah..." kuring neundeun hihid. Terus muru Abah.

Celengok, panangan Abah dicelengok. Tuluy nangkeup nyaah.

"Ti jam sabaraha, Deuis ka dieu?"

"Aya satengah jam, kitu... Bah."

"Kumaha calageur nu di kota?"

Kuring teu langsung ngajawab.

 

***

KABELEJOG ASIH - Bagèan 16

KABELEJOG ASIH - Bagèan 16

Penerbit SituSeni       Comment   

Yasana Queen Erni 

16

Karasa awak aya nu mayang. Kapaèhan sih henteu, soalna masih kadéngé kénéh jelema ting haréwos. Kadéngé kénéh aya sora ibu-ibu anu semu mangkeuheulkeun. Kuring disarékeun na korsi sofa, nu aya di toko emas Sagara. Masih kénéh lenglengan. Aya sora lalaki anu ménta minyak kayu putih. Tuluy aya sora anu hideng pangampihankeun tas.

Sirah asa pinuh ku cika-cika, beurat, oge panon asa digantungan barbel. Lalaunan kaang-seu minyak kayu putih. Téténjoan mimiti ray béngras. Lalaunan katempo loba jelema anu ngarogrog. Cipanon karasa haneut, ngeyembeng na kongkolak panon. Lalaki anu gigireun, nyusu-tan cipanon. Sigana anu milu mayang. Dada kuring mimiti naék turun, émosi mimiti kapan-cing deui, ari ras inget kajadian. Sirah karasa aya anu mencétan.

"Buuu... Tos émut...?" Ibu-ibu anu men-cétan sirah, nanya lalaunan.

Kuring ukur unggeuk saeutik. Lalaki anu tadi inisiatip mayang, menerkeun posisi kuring sina rada diuk. Awak pasiksak. Areungap ongkoh, dirogrog ongkoh. Si Enci nu boga toko, nitah méré nginum ka nu ngarogrog. Song gelas palas-tik warna bodas, diasongkeun ka kuring. Kuring narima, bari leungeun ngadégdég, leuleus ku itu ku ieu. Raramo karasa rada haneut. Haneut nu na gelas palastik, pindah kana dampal. Regot cai haneut ngabaseuhan tikoro nu garing, tangtu milu nalangsa. Saeutik-saeutik nungarogrog ngurangan. Hawa karasa leuwih ngeunah, teu areungap teuing kawas tadi.

"Ibu nganggé angkot, atanapi mobil?" ceuk ibu-ibu.

"Motor, Bu." tèmbal kuring, curuk nun-juk motor nu diparkir peuntaseun toko. Kabéh nuturkeun curuk kuring.

"Duh, pami ibu keresa mah, teu sawios dijajap ku abdi, hawatos." sora lalaki nawaran mani simpati.

Aya benerna ogé. Kuring moal maksa-keun balik sorangan. Kajeun muruhan. Asa teu walakaya, mun kudu mawa motor dina kaayaan kieu mah. Bener-bener teu sanggup. Duh, sok komo mun inget kana ucapan Si Papah, sangkan kuring balik ka ambu.

Ya Allah.... Ambuuuuu, hapunten Deuis, kieu geuning gaduh anak tèèèh. Batin ceurik maratan langit, ngocéak maratan jagat. Sok emut ka ambu, anu sok nyebut Deuis ka kuring, padahal manéhna masihan jenengan kuring teh, Sofia. Saking ku nyaahna. Deuis téh geulis, cenah.

Duh, kabayang mun Ambu apal carita kahirupan kuring kieu. Curucud cipanon teu bisa kabendung. Rumasa, ari keur kieu, karasa pisan hirup lamokot dosa, ka nu jadi kolot. Boraah ngabagjakeun, kadua mulang tarima, geuning kalahka milu nganyenyeri haténa. Duh Pangéran, hapunten abdi. Kabayang raray Ambu jeung Abah anu geus kawilang kolot. Duanana éta nu matak kuring sumanget hirup. Da sidik teu boga turunan. Kabayang rajétna haté kolot. Sok komo kuring anak samata wayang. Nu bener-bener ditanggeuy asa ka nu endog beubeureumna. Kuring ngagukguk.

"Bu... Sing sabar... Bilih badé ka bumi abdi heula atuh." ibu ibu anu simpati kana kajadian kuring, ngabuyarkeun lamunan kuring.

Song ngasongkeun tisu.

Kuring langsung narima tisu. Cipanon disusutan, sangkan ulah ngaburubut teuing.

"Hatur nuhun kana kasaéan ibu, Bu..." sora kuring ngageter... Rongkah, pinuh ku rasa sedih.

Haté masih bimbang, antara balik heula ka imah, atawa langsung ka Ambu. Duh, éta Si Papah mani béntés pisan nitah balik ka Ambu téh. Siga cai ngagolontor. Teu pisan-pisan ngaragap rarasaan pamajikan. Bener-bener éta awéwé geus moékkeun alam pikiran Si Papah.

"Ibu uihna ka palih mana?" tanya tukang roko, bari ngajaga kios leutikna, nu némpél ka tukang emas.

Kuring nyebutkeun alamat kolot. Enya, haté geus paheut, rék langsung wé ka bumi Ambu. Urusan geus di ditu mah, kumaha engké wé. Sirah masih beurat, ngan awak teu pati ripuh teuing. Tapi kuring rék maksakeun balik ka imah. Sakumna nu aya di dinya, mimiti balubar saeutik saeutik. Tinggal 4 urang nu masih di gigireun. Lalaki anu milu mayang, ibu-ibu anu nawaran balik ka imahna, jeung bapa-bapa nu boga kios roko leutik. Si Enci wé.

"Hayu atuh, bilih bade uih ka bumi abdi," ibu-ibu anu maké tiung kekembangan, bangun melangeun.

Ari keur kieu, mani asa boga lanceuk. Duh Pangéran, karaos pisan, barélana. Padahal warawuh gé henteu. Meureun ieu anu disebut pepelakan mah kumaha urang. Urang melak kahadéan, geus tangtu ayeuna, isuk apa jaga gé, bakal kahadéan deui anu bakal kuurang ditarima. Eta mah geus rumus ti dituna. Tinggal sabarna.

"Abdi badé ka bumi Ambu." Lalaunan némbal teh, bari menerkeun posisi diuk.

"Muhun wios atuh ku Akang dijajapkeun dugi ka bumi, pami kitu mah," ceuk ibu-ibu éta deui.

Si lalaki unggeuk. Ikhlas bangunna mah. Saméméh nganuhunkeun, kuring ménta nomer telepon ibu Mimin, kitu ngaran ibu-ibu nu nulungan téh. Rèk dijadikeun dulur pakukumaha. Teu poho kuring nganuhunkeun ka si Enci. Cuék-cuék gé, geus méré tempat, masing saayana gé. Si Enci ukur mangkahadékeun, sangkan kuring sing ati-ati di jalan.

Kuring ditungtun Bu Mimin jeung Kang Rusman. Konci motor dibikeun ka Kang Rusman. Geus merenah diuk na motor, kuring jeung Kang Rusman ngageuleuyeung, bari dituturkeun ku teuteupna Bu Mimin. Kang Rusman tipeu lalaki anu talatén. Motor dibawa lalaunan, teu rurusuhan. Apik milihan jalan. Sajajalan teu pati loba anu diomongkeun. Sigana ngartieun, kuring moal pati ngeunaheun mun loba ditanya. Tapi ari teu ngobrol pisan, asa éra. Piraku teu nanya eutik- eutik acan. Basa-basi.

"Abdi tos 4 taun Bu, janten tukang par-kir payuneun toko emas éta téh." pokna, basa kukuring ditanya tiiraha gawé di dinya.

"Oh, muhun... Kapungkur mah, aya bapa- bapa anu suwing, anu sok markiran di dinya téh, nya Kang..." Ceuk kuring bari mukakeun kaca hélm. Eungap.

"Sumuhun, Mang Péndi. Ayeuna mah parantos almarhum."

"Innalillahi... Kutaaan, pantesan atuh."

"Muhun, pupus, teu damang asam urat saurna téh, Bu."

Kuring unggeuk, teu sadar yén Kang Rustam moal ningali kuring anu keur unggeuk.

 

***

CAHAYA, puisi Eka Ros

CAHAYA, puisi Eka Ros

Penerbit SituSeni       Comment   

CAHAYA

Dari cahaya menyeruak kehidupan, mengurangkan kelaparan.

Dengan cahaya, jamur pucat sekarat

Perlahan hangus, lantas sirna

Kayu-kayu terkarsinogen

Bagai baru sembuh dari opname

Tegak mengokoh bersih bening

Mengabarkan kesehatan

memantulkan kencana pada serat-serat coklat muda

Kehidupan rumah tangga berseri

Dengan perjamuan alam

Tuhan menebarkan rizki

Tanpa manusia memeras keringat

Cukup membuka ruang-ruang bagi cahaya

Maka Tangan Tuhan mengirim apel, anggur, cabe rawit

Meja perasmanan mengukirkan senyum kehangatan

Jiwa-jiwa sehat dengan syukurnya

Akur dalam kenyang tanpa kekurangan.

Itulah mukjijat cahaya.

K' 🌹

26 Maret 2021

JIKA

Oleh K' 🌹

Jika penyakit hati bertamu

Jangan biarkan sepi mencarimu

Lalu ia menggodamu

Untuk memelosok jauh ke dalam gelap rimba

Syukuri kakimu

Pasakkan ia ke bumi

Tegakkan jiwa, tengadah ke langit

Temukan gelimang bintang

Kuning kemuning mengemas

Takjubkan pikirmu pada keluasan jagat

Di sana, tak kan kau temukan

Kesempitan 

Yang begitu mudah menggelincirkan

Maka

Seperti bintang di langit

Semarakanlah hatimu.

Jangan beri kesempatan ranjau ranjau risau memerosokkanmu

Pelihara bahagia,

walau tak bahagia

Goreskan kembang-kembang senyum

agar membekas di hati yang mampir menatapmu

Kmsn, 1 April 2021

IBROH MUSIBAH

Oleh K' 🌹

Kengerian, kegetiran adalah manifestasi kepapaan insan

Peristiwa dahsyat menggali potensi iman manusia

 untuk kembali kepada fitrah

Mengingat hakikat hidup,

Menerawang akhirat

Kefanaan itu nyata

Manakala dunia terlihat porak poranda

Gunung diledakkan, isinya dihamburkan

Tanah direkahkan, bumi diguncangkan

Manusia sempoyongan mencari pegangan

Dan laut memuntahkan gelombangnya

Air disurukkan, didesakkan pada kelenaan manusia nan hubuddunya

Semua adalah kasih sayang Sang Pencipta

Menegur makhluknya untuk kembali meluruskan diri

Menata, membenahi

Memulai lagi meniti dengan lebih hati-hati.

Maut mencabut dengan panca warna

Dan bagi yang hilang nyawa hakikat sama

Kesiapan bekal di tangan adakah memenuhi?

Dan yang dilepas dengan fenomena mencekam itu

Adalah hadiah baginya memupus dosa

Sedang bagi kita bungkusnya adalah hikmah.

Semoga kita dipelihara-Nya dalam husnul khotimah

Aamiin.

Bjr, 28 Apr' 21

SETITIK

Oleh K' 🌹

Setitik tidak berbalas sepercik

Apabila iklas turun ke tangan

menitipkan kemakmuran

Jangan katakan

Jangan diingat

Berjalanlah mengendap

Cari dan temukan mereka yang berpengharapan

Memberilah dengan sejuk

Tiuplah panas, dengan merunduk

Sembunyilah dari kekaguman alam

Mohon ampunlah kepada Sang Pencipta yang rido menitipkan

Yang bersamanya derajatmu mengentas

Desau angin berkabar ke penjuru langit

Malaikat menasbihkan

Tetaplah pada jalan setapak

Jalan orang orang yang menyederhanakan.

Semoga tercapai kemuliaan

dengan rasa tak menjadi sesiapa ....

Banjaran, 10 Mei 2021

KENANGAN

Kenangan merapuh luruh

dalam genangan melintas sunyi

Tiada yang abadi!

Kebersamaan betapa pun singkat

Betapa pun luka menikam

dalam renyah permainan lidah

Ataupun cuma karena hati rawan merajuk

Lalu saling bungkam dalam tahta ego

Kepergian itu mencekat

Rindu tak mengalir

Deras di dalam jadi hujan

Maafkan!

Untuk sepotong kisah

yang kini hanya serpih

Semoga aku, kamu

Tetap dalam ukhuah

Rentangan doa jadi jembatan silaturahim

Dalam kasih, tiada pisah

K' 🌹

8 Mei 2021

KABELEJOG ASIH - Bagéan 15

KABELEJOG ASIH - Bagéan 15

Penerbit SituSeni       Comment   

Yasana Queen Erni 

15

Saprak panggih di tukang és kalapa ngora, kuring mimiti remen chat jeung Pa Irfan. Saling curcor. Saling titip pasangan, bisi aya informasi anu sakirana nyaangkeun jalan pikiran. Saling ngingetan. Asa aya batur pakukumaha.

Bingung ogé, rék laporan hal Néng Sari téh, sabab Néng Sari gé babaturan kuring kénéh. Asa teu ngeunah, sieun majar rék ngaruntag-keun rumah tanggana. Sok komo can katohyan bener henteuna bobogohan jeung Si Robi. Sieun malah jadi fitnah. Tungtungna mah, laporan ngeunaan Néng Sari, difilter heula ku kuring. Teu saujratna teuing dibéjakeun ka Pa Irfan. Tapi kuring mah oomatan ka Pa Irfan, sangkan tong aya nu disumput-salindungkeun, saumpamana ningali atawa apal béja ngeunaan Si Papah.

Salila ieu, euweuh nu matak pibahayaeun. Manéhna soméah tur sopan. Jajauheun cunihin. Teu, teu saeutik gé. Hiji mangsa kuring narima telepon ti Si Dédéh, geus katebak, buruduuuul wé, eusi nu aya na haté ngaburudul. Teuing atuh, ka Si Dédéh mah, haté téh sok uduh, teu bisa rékép kana rusiah.

Pas dibèjakeun sok konték jeung Pa Irfan, Dédéh malah ngageuhgeuykeun, cenah, kahadé bisi jadi kagémbang. Kuring kéképéhan, teu ruma-sa bakal boga rasa lain ka Pa Irfan. Ukur batur curhat. Titik.

Bérés teteleponan jeung Dédéh, bangun anu terus rasa, Pa Irfan nelepon. Kuring cicing babaraha detik. Antara diangkat jeung henteu. Biasana mah, mun rék nelepon, manéhna sok nga-WA heula. Teuing mun pohoeun.

Lalaunan hénpon dipencét kenop "tarima". Sora khas Pa Irfan langsung minuhan rohangan haté. Tapi pas Pa Irfan méré nyaho permasa-lahan, kuring leuleus meuyeu, lir dipupul bayu. Cenah Pa Irfan ningali Si Papah keur di toko emas "Sagara". Duh, Ya... Allah... Naaa ari lalaki, sok babari pisan kaolo ku awéwé modél kitu. Racun dunya. Teu karasa, sugan, Si Papah mah, keur dikedut ku Si Sofia Foréver.

Sora Pa Irfan geus teu puguh kadéngéna. Awak asa disuntrungkeun, tuluy dibawa lumpat. Geus rérékép jeung maké tiung sakeunana, belenyeng wé, kuring maké motor bari lahaolla. Ari kapeurih mah teu bisa dikukumaha ku batur. Motor lumpat tarik pisan. Teuing kabeneran teuing lain, tapi da lamun dititénan mah, sagala rupa gé taya nu kabeneran. Geus diguratkeun ti dituna.

Bener ogé, mobil Si Papah markir kénéh di hareupeun toko emas. Rét kuring ngarérét ka lebah jero toko. Euweuh duanana gé. Tadina, kuring rék mapayan toko emas, dipikir-pikir, kacapé-capé. Mending ngadagoan di gédéngeun mobil si Papah. Motor diparkirkeun di peun-taseunnana.

Kuring satengah keketeyepan, niat rék ngahongkeun duanana. Panon poé anu éréng-éréngan geus teu dirasa. Késang ngucur minuhan awak. Késang sagala rupa. Jantung ratug, leuwih-leuwih keur diberik jurig. Panon rurat rérét kaditu kadieu. Geus teu genah cicing. Mobil nu parkir gigireun mobil si Papah lalaunan mundur, tuluy indit. Ayeuna awak kuring ukur kahalangan tihang umbul-umbul, anu kabeneran nanceb gigireun mobil.

Kaén umbul-umbul luak léok katebak angina. Dua dedegan nu kukuring keur didago- dago, tembong ngolébat. Gebeg, haté ngagebeg.  Kuring mundur saeutik, sangkan teu kacirieun ku maranehna, nu rék ka nu mobil. Léngkahna beuki deukeut, beuki heureut. Haté asa dicampur beleson. Dar dér dor teu pararuguh. Tas nu nyoléndang, dikatukangkeun. Lalaunan kuring pindah ka tukangeun mobil. Leungeun si Papah digandéng ku Si Sofia, geugeut pisan. Sirahna disarandékeun kana puhu leungeun Si Papah.

Pas duanana aya di hareupeun mobil, kuring ujug-ujug wanian, maké daék nyampeur-keun sagala rupa.

"Pah, na Papah rék kieu waé?" kuring neuteup seukeut.

Si Papah bangun anu kagét ujug-ujug aya kuring. Panonna satengah nolol. Leungeun si Sofia lèsot sorangan. Kuring ngabetot leungeun Si Papah. Haté ngagugudag, dada nyéak. Sigana mun neundeun liweteun, bakal asak saking ku ngagedurna.

Léngkah Si Papah pered, sing horéng dita-han ku Si Sofia. Kuring mureleng, napsu mimiti kapancing. Tadina mah, urusan téh rék jeung Si Papah wungkul, tapi kagok ari geus kieu carana mah.

"Naon maksudna, Ibu ngahalangan salaki batur?" kuring nantang.

"Ibu saha? Naon maksudna Ibu ngabe-benyèng Akang?" teu kireum-kireum, Si Papah diakangkeun ku manèhna.

Sugan bongé. Geus puguh kuring nyebutkeun yén anu dibenyéng téh salaki kuring. Beuki wé ceuceub.

"Ieu salaki abdi, Ibu saha? Ohhhh ieu anu disebut pelakor téh? Perebut laki orang? Aya ku saé atuh, Bu... Sanés Ibu gé tos gaduh carogé?"

Rey beungeut Si Sofia beureum. Teu puas kitu, kuring nambahan carita deui.

"Cik atuh Bu, tong hawek... Badé di ka manakeun Pa Rahman, sakitu bageurna?" kuring nyanyahoanan.

Plak.

Leungeun Si Sofia ujug-ujug ngagaplok beungeut. Serrrr getih na sirah langsung naèk. Kuring napsu. Gampleng-gampleng Si Sofia digaplokan. Awakna disurungkeun ka nu mobil. Tas solèndang kuring ragrag. Kuring ngamuk. Si Sofia ngalawan. Gep raramo Si Sofia kana tiung, tuluy dibenyèng ka tukang. Kuring asa kacekék, leungeun kuring nyekelan leungeun manéhna, anu keur ngabenyéng tiung. Geus kacekel mah, gewewek kukuring digégél satarikna. Goak Si Sofia ngagoak. Leungeunna leupas.

Si Papah misah, awak kuring jeung awak Si Sofia dihalangan. Leungeunna anu badag mampu jadi panghalang. Kuring dicarékan bé-béakan. Majar kuring teu boga étika, majar bolo-ho, teu éra ku sabudeureun, majar ngérakeun salaki. Kuring teu éléh-géléng, nyarita laklak dasar hareupeun Si Papah, yén Si Sofia mah ukur ngamangpaatkeun.

Lain kadua sadar, awak kuring malah disurungkeun, terus nitah Si Sofia asup ka nu mobil. Kuring neunggeulan si Papah gemes, bari ceurik. Anu ngaliwat tungtungna mah narempo-keun, bari teu wani misah. Ngan bangunna kararunyaeun ka kuring. Si Papah nyurungkeun awak kuring deui, bari nitah balik ka Ambu.

Langit ngadadak poèk mongkléng.

 

***

KABELEJOG ASIH - Bagéan 14

KABELEJOG ASIH - Bagéan 14

Penerbit SituSeni       Comment   

Yasana Queen Erni

14

Satpam nu hokcay, ukur nuturkeun gerak-gerik kuring. Teu loba carita, kuring ngaja-lankeun motor lalaunan, ka luar aréa pabrik, bari bingung rék nuturkeun ka lebah mana. Apal pikieueun, baheula kungsi aya anu sok datang ka sakolaan, nawarkeun alat détéksi di mana ayana barang urang, mangrupa chip. Cara gawéna, si chip éta téh ukur ditémpél di tempat nu nyum-put, jarak 5 nepi 10 kilo mah, bisa kadétéksi. Kaduhung teu meuli. Tapi da kaduhung ayeuna mah, lain solusi.

Luak lieuk bingung, da geus puguh basa mobil si Papah ka luar, teu kaciri, da kahalangan bénténg. Rét, ka si tétéh tukang dagang loték, anu di peuntaseun jalan téa... Keur nundutan, geus moal eucreug, mun ditanya. Rét ka kios roko beulah kéncaeun pabrik, keur diriung ku nonoman, bari cacalakatakan, bangun meunang kabungah nu gedé. Nikmat pisan.

"Kang, punten, manawi aya nu ninggal, mobil bodas anu nembé ka luar pabrik?" kuring wawanianan megat obrolan nu aya di kios.

Anu keur saleuseurian langsung jep, siga gaang katincak. Kabéh sakumna nu aya nempo ka kuring.

"Kumaha, Téh?" nu boga kios malik nanya.

"Muhun, manawi aya nu ninggal, mobil bodas anu nembé ka luar ti pabrik, jig na ka palih mana?"

Sababaraha detik euweuh nu ngajawab, ting haruleng, bangun keur ngaréka, nginget-nginget kajadian nu tadi geus kaliwat.

"Kadieu..." dua urang lalaki, mani bareng ngajawab, bari tutunjuk. Hanjakal, leungeunna teu kompak. Nu hiji ka lebah kénca, nu hiji ka lebah katuhu.

"Nu balég atuh, Sim, kumaha ngabéjaan téh, teu kompak pisan." tukang kios nahan seuri.

"Oh, hatur nuhun... Wios...." kuring teu loba omong.

Moal pibalégeun kieu carana mah. Kuring mutuskeun nelepon Si Sofia. Susuganan diangkat. Ah, dasar Forevpret, sababaraha kali dikonték, teu diangkat. Tungtungna motor digas arah balik. Percuma da ditéangan gé, teu puguh. Sajajalan mikiran Si Papah nu geus tèga nga-nyenyeri. Piraku kudu diduakeun sing cilaka mah.

"Gusti... hapunten abdi... Na mani kieu-kieu teuing lalakon hirup. Asa ku tebih sareng nu ngarana sakinah mawadah warohmah téh," kuring norowéco sorangan.

Lebah tukang és kalapa ngora, kuring niat rék istirahat, teu kuat ogé tikoro, halodo karasana. Saenggeus dieureunkeun mah, konci motor dicabut. Gék diuk na korsi palastik warna héjo ngora, anu geus disadiakeun. Tukang kalapa sigep. Ketrak-ketrak, kalapa dibeulahan. Can gé mesen. Song kalapa diasongkeun.

"Ah Mang, kolot Ning, ieu mah." kuring protés.

"Oh, kirang ngora, nya, Téh... Mémang, anu ngora mah, langkung ngagoda, langkung seger," tèmbalna haré-haré.

Serrrrr getih asa lumpat gancang pisan naék kana sirah. Maksudna naon, tukang kalapa maké ngomong-ngomong nu ngora. Kasebelan. Asa hayang ninggangkeun kalapa éta tungtung-na mah.

"Badé nganggé cigula beureum, moal, Téh?" tanyana.

Kuring horéam ngajawab. Ukur gideug. Teuing kuring keur sénsi sugan, tukang kalapa ngomong naon, dihartikeun kuurang naon.

Song kalapa anu lumého diasongkeun. Teu poho séndok jeung sedotannana. Regot, regot, kuring ngaregotan, nikmat pisan. Tikoro anu garing, jiga paceklik disiram hujan.

Keur ngeunah-ngeunah ngaregotan cai kalapa ngora, ujug ujug aya mobil hareupeun. Reuwas ogè aya mobil Pa Irfan, diparkir gigireun motor kuring pisan. Kuring rikat melong nembus jero kaca mobil. Teu kaciri, da maké kaca pilem. Bangunna kaca pilemna anu ukuran 60 persénan.

Sora panto mobil anu muka, ngagiring panon nuturkeun, nempo saha anu turun. Singhoréng Pa Irfan.

"Mana Néng Sari, Pa?" kuring cengkat.

Solongkrong leungeunna disolongkrong-keun. Pa Irfan imut. Duh, éta imutna, teu éléh seger jeung kalapa ngora anu keur diregot.

"Ih, puguhan sugan téh nuju sareng Ibu." Gèk manéhna diuk gigireun. Kuring ngeleter. Asa canggung. Diuk ngésér saeutik. Api-api méré tempat.

"Henteu, Pa... Acan kantos kontékan deui," témbal kuring bari ngayun-ngayun suku.

Pa Irfan mesen kalapa ngora ogé.

"Duh, kumaha rék ngomongna, nya. Asa ku karagok. Hayang amitan." haté galécok.

"Sanés, Bu... Abdi nembé ningal mobil bodas, sapertos anu tuang Raka. Ari sugan téh sareng ibu... Mung ditididan, tapi teu ngawaler. Ari pas ayeuna, ningal Ibu nuju nyalira di dieu."

"Di mana, Pa?" jantung mimiti ratug.

"Èta, di apoték Kasih, tapi duka ayeuna mah, sigana tos teu aya."

Bener ogé, mun ngudag logika, ka apoték paling rék meuli ubar. Moal ngadon lila, ari keur teu ngantri mah. Komo deui ayeuna mah poé dines. Kuring nenang-nenangkeun manéh. Bari jeung nyobaan mikir panjang.

"Duh, ku hanjakal, tadi basa keur di pabrik bulu mata, teu ménta alamat imah Si Sofia Foréver..." kuring ngocoblak sorangan na jero haté.

"Tambih deui, atuh, Bu... Kalapana." sora tukang kalapa ngagètkeun lamunan.

Kuring anu keur nyedotan gelas kosong, langsung sadar. Tukang kalapa nyéréngéh konéng. Si  kasebelan, geus néang gara-gara deui wé. Rét kuring ka Pa Irfan, ukur leungeunna nu nga-manggakeun bisi rék pesen deui. Teu ngomong, da keur anteng jeung sedotan ogé.

Kuring gideug sopan.

Nempo kuring kawas anu bingung, Pa Irfan surti. Geus bérés-bérés nginum kalapa mah, manéhna ngajak ngobrol lalaunan.

"Tong janten émutan, Bu... Sareng rérén-cangan kantorna, éta téh."

"Sanès, Pa...justru sareng anu dicuriga ku abdi téa... saleresna. Abdi nuju ngudag aranjeuna, Pa... Mung kabujeng mabur," kuring teu sadar, bet langsung curhat. Kagok.

"Ngudag ti mana, kitu?"

"Ti tempat damelna, Pa.. nyaéta..."

Tukang cikalapa bangun képo. Awakna nukangan, tapi cepilna siga anu direbing-rebing. Kuring méré kodeu ka Pa Irfan. Curuk ngahaja diantelkeun na biwir, supaya ngobrolna tong tarik teuing. Tukang cikalapa bangun terus rasa keur diomongkeun. Lieuk, manèhna ngalieuk ka lebah kuring jeung Pa Irfan. Kuring asa katohyan.

 

***